• Back

SPOZNAJA ISTINE..... SAMOLJUBLJE - LJUBAV PREMA BLIŽNJEMU....

Proći će dosta vremena prije nego se čovječanstvo pozabavi mislima koje se tiču spasenja (ili 'dobra duše' ili pak 'zdravlja duše') duše. Sve duhovno još je u domeni nevjerojatnoga, i čovječanstvo još nije voljno ostaviti se svojih zemaljskih interesa. A samoljublje je prepreka za spoznavanje onoga što je najbitnije u zemaljskom životu..... razvoj duše prema gore. Stupanj Ljubavi presudan je za spoznavanje Istine.

No tko sam sebe ljubi više nego svoga bližnjega, taj je još jako udaljen od spoznaje Istine. Jer samoljublje nije ništa Božansko, ono stremi zemaljskim dobrima i stoga nikada ne može imati spasiteljsku snagu. Čovjek se oslobađa tek onda kad svoje vlastito Ja stavi u drugi plan i kad su mu postupci i razmišljanje usmjereni samo na to kako bi bližnjemu zemaljsku sudbinu učinio podnošljivijom, tad se njegova duša oslobađa od svoje ovojnice, i tad ona zemaljski život više ne gleda kao nešto najbitnije, nego se zanima sa duhovnim životom, sa životom nakon smrti i sa svojim istinskim zadatkom na Zemlji. Čovjek će se neprestano odnositi odbojno prema bilo kakvoj duhovnoj Istini sve dok njegova duša još nije probila ovojnicu oko sebe. Jedno je posljedica drugoga, a onaj koji se nalazi u spoznaji uzaludno pokušava probiti barijere kako bi pomogao drugome, pa ipak ne treba se obeshrabriti jer Bog sam pomaže tamo gdje čovjekova snaga nije dovoljna.

Nema druge mogućnosti da se promijeni usmjerenje takvih ljudi nego drastične promjene koje im učine jasnim bezvrijednost toga čemu su ranije težili kao bitnome. A nadolazeće vrijeme će to učiniti tako da će se mnogi zamisliti ako promotre što se događa. Doći će do promjena, doći će do umiranja ljudi i ljudski svjetonazor biti će žestoko uzdrman. I blago onome koji iz toga izvuče pouku, tko pored toga ne prođe bez razmišljanja i tko se okrene svome stvarnom određenju..... pomaganju svima koji trebaju pomoć.....

Jer ti se sami spašavaju kroz Ljubav koju daju ljudima, jer oni počinju vidjeti..... Stupaju u vezu sa vječnim Božanstvom, Koje je sama Ljubav i onda im spadaju ljuske s očiju. Bog želi pomoći svakom čovjeku i stoga mu šalje svjetalce kako bi mrak duha u njemu bio probijen.

No ljudi često izbjegavaju žarko svjetlo i ostaju u mraku, koji je udio Božjeg protivnika. I stoga Ljubav bližnjega mora uvijek i uvijek iznova biti spremna da im daje razjašnjenje, i svaka misao koja je u duhu usmjerena takvim jadničcima bit će blagoslovljena. Molitva za takve duše još dok borave na Zemlji donosi pomoć onostranih bića jer ova tada u svojim nastojanjima ne posustaju, i što se ne može postići putem razgovora može se postići molitvom u vjeri.....

Sva dotadašnja uvjerenja mogu biti uzdrmana i čovjek može biti uveden u skroz novo razmišljanje, i tad duša neprestano stremi u visinu. Potrebno je da Bog Sâm intervenira, pošto se pažnja poklanja još jedino onome što se čini skroz čudnovato i neobično, jer bez silnog uzdrmavanja zemaljskog života teško da će se ljudski um okrenuti duhovnim problemima. I stoga je duša u najvećoj opasnosti. A taj trenutak bit će užasan no on je neizbježan pošto su nježna navođenja zanemarivana a zemaljsko vrijeme prolazi i duši ne donosi niti spasenje niti spoznaju.....

AMEN

Reconocer la verdad.... Amor propio – caridad....

Aún pasará un cierto tiempo hasta que la mente de la humanidad se preocupe por pensamientos relacionados con la salvación del alma. Todo lo espiritual es para ella todavía un concepto de lo improbable y todavía no está dispuesta a renunciar a sus intereses terrenales. Y el amor propio es un obstáculo para reconocer lo más importante en la vida terrenal.... el desarrollo superior del alma. El grado de amor determina el reconocimiento de la verdad.

Sin embargo, que se ama a sí mismo más que al prójimo está todavía lejos de conocer la verdad. Porque el amor propio no es divino; aspira a los bienes espirituales y, por tanto, nunca puede tener una fuerza redentora. El hombre sólo se vuelve libre cuando deja a un lado su propio “yo” y sus acciones y pensamientos sólo tienen como objetivo hacer soportable el destino terrenal de su prójimo. Entonces su alma se libera de su caparazón y ya no ve la vida en la Tierra como lo más importante, sino que se ocupa de la vida espiritual, de la vida después de la muerte y de su tarea real en la Tierra. El hombre siempre so comportará negativamente hacia cualquier verdad espiritual mientras su alma aún no haya atravesado el caparazón que lo rodea. Uno es el resultado del otro, y quien permanece en la cognición intenta en vano romper las barreras para ayudar a sus semejantes y, sin embargo, no debe desanimarse porque Dios Mismo ayuda donde la fuerza del hombre no es suficiente.

No hay otra manera de cambiar la mentalidad de esos humanos que mediante cambios drásticos que les hagan darse cuenta de la invalidez de lo que antes aspiraban a ser importante. Y el tiempo venidero hará que esto suceda, de modo que algún humano se volverá reflexivo si presta atención a lo que sucede a su alrededor. Verá que se producen cambios, verá personas fallecer y su perspectiva de la vida se verá muy afectada. Y bienaventurado aquel que saque conclusiones de esto, que no lo pase por alto sin pensar y reflexione acerca de su verdadero propósito.... ayudar a todos aquellos que necesitan ayuda....

Porque éste se redime a sí mismo a través del amor que da a sus semejantes, porque él se vuelve viendo.... Entra en contacto con la Deidad Eterna, Que es el Amor Mismo, y ahora se le caen las escamas de los ojos. Dios quiere ayudar a esas personas, y por eso les envía un poco de luz para que las tinieblas del espíritu que hay en ellos puedan romperse.

Pero la gente a menudo huye de la luz brillante y permanece en las tinieblas, que es parte del adversario de Dios. Y es por eso que el amor del prójimo debe estar siempre dispuesto a darles aclaración y cada pensamiento que se dirija a personas tan pobres de Espíritu será bendito. Orar por sus almas mientras aún están en la Tierra, esto le gana la ayuda de los seres del más allá, porque ellos no cejan en sus esfuerzos, y lo que no se puede lograr con palabras se puede conseguir a través de la fiel oración....

Todos los puntos de vista anteriores pueden ser sacudidos y la persona puede ser conducida a una forma de pensar completamente nueva, y ahora el alma se esfuerza continuamente hacia arriba. Es necesario que Dios Mismo intervenga porque sólo se presta atención a lo que parece muy extraño y extraordinario, porque sin una violenta ruptura de la vida terrenal, la mente del hombre difícilmente se dirigirá hacia los problemas espirituales. Y, por tanto, el alma corre el mayor peligro. Pero el momento será terrible, pero inevitable, porque las suaves insinuaciones no serán escuchadas, y el tiempo en la Tierra pasará y no traerá al alma ni salvación ni conocimiento....

amén