• Back

OSJEĆAJ ZA PRAVDU.... OSUĐIVANJE BLIŽNJEGA

Osjećaj za pravdu mora prebivati u čovjeku, u suprotnome ne bi mogao izraziti nikakvu prosudbu nad naizgled neljubavnim djelovanjem. Tko sebe doživljava toliko nadmoćnim da ne tolerira nikakvo proturječje jer vjeruje za sebe da je nepogrešiv, nikada neće misliti na pravi način, jer ne dopušta drugima jednako pravo kao samome sebi. Potrebno je napraviti veliku razliku među ljudima.

Tko podvrgne sebe i svoje djelovanje pod oštru kritiku, trudit će se također da uvijek ispravno prosuđuje druge ljude. Ali tko jedino traži greške bližnjega i za sebe vjeruje da ih nema, razmatra svaki način djelovanja samo sa stajališta nadmoćnosti i stoga je njegov sud lažan. Svaki čovjek može pogriješiti, svaki čovjek može zabludjeti. Ali mora prepoznati sebe osobno, tek onda se može boriti protiv svojih grijeha i oplemeniti se. Tko međutim ne prepoznaje u sebi nikakvu pogrešku, taj uopće ne teži ka usavršavanju. Kada neljubavno djeluje, on to uopće ne primjećuje, ne daje tome nikakvo obrazloženje i nesposoban je ispravno prosuđivati svoje djelovanje. Nedostaje mu osjećaj za pravednost. Zauvijek će smatrati nedodirljivim svoje osobno djelovanje, ali će nastojati poniziti bližnjega za najmanje greške.

Čovjek mora shvatiti da nema nikakvo pravo ukoriti bližnjega za neko neprimjereno djelo, sve dok se on sâm ne nalazi na visokom stupnju moralnosti. Mora uvijek misliti na svoju vlastitu nesavršenost kada želi ukoriti onu svoga bližnjega. Ali kada u nekom prebiva osjećaj za pravednost, taj neće donositi sud tako brzo za svoga bližnjega, jer će se nastojati poistovjetiti sa njegovom situacijom i potom će također imati i razumijevanja za slabosti i pogreške drugoga.

Da bi mogao ovo činiti, ipak mora također biti iskren, mora vidjeti stvari kako jesu, ne smije sebe previsoko cijeniti, a bližnjega prenisko, jer onda će mjeriti svoje vlastite pogreške sa drugačijom mjerom nego one svoga bližnjega, a to isključuje svako ispravno razmišljanje i prosudbu.

Toliko je neusporedivo dragocjeno biti oštar sa samim sobom u prosuđivanju, onda čovjek ostaje vjeran sebi samome i neće uzrokovati nikakvu nepravdu bližnjemu za vlastitu Ljubav, dok u suprotnome osuđuje način djelovanja drugoga nepravedno i sebe postavlja nadmoćnim u odnosu na njega. Stoga, čovjek mora prvo razmotriti sebe samoga i svoje djelovanje, prije nego li kritizira ono svojega bližnjega i uzdigne se nad njime kao sudac.

AMEN

Sentido de justiça.... Condenando o seu próximo ser humano....

O sentimento de justiça deve ser inerente ao ser humano, caso contrário ele não pode julgar uma forma de agir aparentemente pouco amorosa. Aquele que se sentetão exaltado que não tolera nenhuma contradição, porque se crê infalível, jamais pensará com justiça, pois não concede ao homem o mesmo direito que a si mesmo. Há uma grande diferença a ser feita entre as pessoas. Aquele que se sujeita e suas ações a críticas rígidas também sempre se esforçará para julgar as outras pessoas de forma justa. Mas aquele que procura todas as falhas apenas no seu semelhante e acredita estar livre de falhas, olha para cada linha de ação apenas do ponto de vista do sublime, e por isso o seu julgamento está errado. Todo homem pode errar, todo homem pode errar.... Mas ele deve reconhecer-se a si mesmo, então ele pode lutar contra as suas falhas e assim enobrecer-se.... Mas aquele que não reconhece uma falha em si mesmo, não se esforça pela perfeição. Se ele age de forma indelicada, não tem consciência disso, não se dá conta disso e é incapaz de julgar seus atos com justiça. Falta-lhe o sentido da justiça, sempre achará suas próprias ações invioláveis, mas tentará depreciar seu semelhante por erros menores. O homem deve ser claro sobre isso, que ele não tem o direito de censurar o seu semelhante por uma ação ignóbil, desde que ele próprio não se coloque em um nível moralmente elevado. Ele deve sempre pensar na sua própria inadequação quando quer censurar o seu semelhante. Mas aquele que tem um sentido de justiça não será tão rápido a julgar o seu semelhante, pois tentará colocar-se na mesma posição e depois também terá compreensão para as fraquezas e defeitos do outro. Para poder fazer isso, porém, ele também deve ser verdadeiro, ele deve ver as coisas como elas são.... ele não deve pensar muito bem de si mesmo, mas do seu semelhante demasiado baixo, pois então ele medirá as suas próprias falhas com uma bitola diferente das falhas do outro, e isso exclui qualquer pensamento e julgamento justo. É tão incomparavelmente valioso ser rigoroso consigo mesmo, que o ser humano permanece fiel a si mesmo, e não enganará o seu semelhante por amor próprio, condenando injustamente a sua conduta e sentindo-se superior a ele. E assim o ser humano deve primeiro olhar para si próprio e para as suas acções antes de criticar as acções do seu semelhante e elevar-se a si próprio para ser seu juiz....

Amém