• Retour

Quand et pourquoi le parfait est-il devenu imparfait ?

Tout ce qui est de Moi devait être parfait, parce que Je ne pouvais tout simplement rien créer d'imparfait, parce que Mon Amour, Ma Sagesse et Ma Puissance ne permettaient pas quelque manque dans les Créations que Ma Volonté émanait de Moi. Cela donc s’est produit « au début », lorsque J’ai pris plaisir à créer un être et Je le dotais avec le même pouvoir de création pour rendre heureux cet être à travers l'émanation d’êtres semblables par sa volonté et avec Ma Force. Mais seulement ces hommes qui se trouvent encore dans un état d'imperfection peuvent contester cette perfection, ces hommes qui donc dans leur limitation de penser ne peuvent pas s'imaginer l'état de perfection dans lequel il est ensuite impossible de faire se lever quelque chose d'imparfait. Mais si de Moi il ne peut sortir que seulement du Parfait, quand donc le changement du Parfait à l'imparfait a-t-il eu lieu ? Il est difficile et aussi facile de répondre à cette question. Le fait que la Création la plus parfaite ait pu se renverser dans le contraire, cela vous restera éternellement insaisissable, néanmoins le fait que la libre volonté permette aussi de s'éloigner de l'Ordre divin, doit vous être compréhensible. Parce que la libre volonté pouvait sortir de l'Ordre divin, elle-même pouvait inverser l'Ordre divin, donc elle pouvait renverser le Parfait originel en le contraire, dans un état non divin qui contredit complètement Mon Être Parfait, parce que Mon premier esprit créé qui était équipé avec le même pouvoir créateur, a créé cet état grâce à sa capacité de penser. Je ne pouvais pas avoir dans Ma Perfection quelque Pensée erronée en Moi, mais il le pouvait, parce qu'il avait une libre volonté qu'il employait erronément. Pour Moi une fausse pensée aurait été une impossibilité, mais pour lui cela était possible à travers sa libre volonté. Et vous en tant qu’hommes vous êtes limités dans votre pensée, vous-mêmes cherchez à vous donner une explication dans Mon Être comme quoi même le mal serait sortis de Moi Qui avais émané les êtres parfaits. Et vous lui êtes redevable de votre chute, mais comme vous ne voulez pas l'accepter, vous cherchez la faute auprès de l'Être sublimement Parfait Qui a pu vraiment vous créer seulement comme cela était possible, c’est-à-dire dans une sublime Perfection. Que vous vouliez voir ancrés en Moi tous les contraires est seulement une confirmation que Mon Être Primaire vous est étranger. Je sais bien ce qui est contraire à Moi, parce que Je pouvais suivre les pensées contraires de Mon adversaire et Je savais en quoi consistait son péché : c’est qu'il se rebellait contre Moi, qu'il enviait Ma Force et ainsi il commença lentement à Me haïr. Et Je savais aussi où menait son but, mais Je n’ai pas empêché sa chute et même pas celle les êtres qui voulaient le suivre bien que ceux-ci aussi soient sortis de Moi dans toute la Perfection. Mais vu que J'avais doté les êtres avec une libre volonté, Je ne pouvais pas les empêcher d'accepter les pensées de celui qui M'a opposé sa secrète rébellion. Et cette pensée a porté les êtres à la chute, vu que maintenant il transférerait toutes ses pensées de haine sur ces êtres, ce qui les stimulait à la chute. Parce qu'ils se révoltaient contre Moi, ils ne Me reconnaissaient plus et refusaient Ma Force d'Amour. Combien cependant il est erroné de vouloir voir en Moi tous les contraires, cela résulte du fait que vous pouviez douter de Mon Amour qui vous créa à Mon Image, que vous pouviez mettre en doute Ma Sagesse qui a permis votre chute et que vous pouviez même douter de Mon Omnipotence qui peut toujours seulement créer la plus grande Perfection. Et pour cela Je réfute cet enseignement comme un enseignement erroné qui vous empêchera toujours de Me reconnaître à juste titre dans Mon Être Originaire et vous Me refusez l'amour que J'attends de vous.

Amen

Wanneer en waarom werd het volmaakte onvolmaakt?

Alles wat uit Mij afkomstig is moest volmaakt zijn omdat Ik eenvoudigweg niets onvolmaakts scheppen kon, omdat mijn liefde, wijsheid en macht geen onvolmaaktheid toelieten bij de scheppingen die mijn wil buiten Mij plaatste. Dit gebeurde dus "in het begin", toen Ik er behagen in schiep voor Mij een wezen te scheppen en het uitrustte met dezelfde macht om te scheppen, om dan dit wezen gelukkig te maken door gelijke wezens buiten ons te plaatsen door zijn wil met gebruikmaking van mijn kracht. Mij echter deze volmaaktheid te ontzeggen, dat kunnen alleen de mensen doen die zich zelf in een toestand van onvolmaaktheid bevinden. Die dus in hun beperking van het denken zich niet de staat van volmaaktheid kunnen voorstellen waarin het dan onmogelijk is iets onvolmaakts te laten ontstaan.

Maar wanneer van Mij alleen het volmaakte kon uitgaan, wanneer is dan dus de verandering van het volmaakte in het onvolmaakte ingetreden? Deze vraag is moeilijk en toch ook weer gemakkelijk te beantwoorden. Dat het hoogst volmaakte, door Mij geschapene, geheel in het tegendeel kon veranderen, zal u eeuwig onbegrijpelijk blijven. Maar dat de vrije wil ook de verwijdering van de goddelijke ordening toeliet, moet u begrijpelijk zijn. Want de vrije wil kon uit de goddelijke ordening naar buiten treden. Hij zelf kon de goddelijke ordening omver stoten, dus hij kon het oorspronkelijk volmaakte veranderen in het tegendeel, in een toestand van het niet-goddelijke die geheel indruiste tegen mijn volmaakte wezen, die mijn eerst geschapen geest, die met dezelfde scheppingskracht was uitgerust, krachtens zijn denkvermogen voor zich teweeggebracht.

Ik kon in mijn volmaaktheid geen verkeerde gedachten in Me hebben, maar hij kon dit wel omdat hij een vrije wil had die hij verkeerd gebruikte. Voor Mij zou een verkeerde gedachte een onmogelijkheid zijn geweest, maar voor hem was het mogelijk door zijn denkvermogen, dat anders gericht was door zijn vrije wil. En u bent als mens in uw denken beperkt. U tracht u in mijn wezen zelf een verklaring te geven dat ook het kwade uit Mij is voortgekomen, maar u bedenkt niet dat dan de val van de geesten aan Mij zelf toe te schrijven zou zijn als Ik de wezens niet volmaakt buiten Mij zou hebben geplaatst. Maar dat u aan hem de val te danken hebt, wilt u niet aannemen. Veeleer zoekt u de schuld bij het hoogst volmaakte Wezen Dat waarlijk u alleen kon scheppen zoals dit mogelijk was: in de hoogste volmaaktheid.

Dat u al het tegengestelde ook in Mij verankerd wilt zien, is alleen een bewijs dat mijn oerwezen u vreemd is. Ik weet goed wat met Mij in tegenspraak is, omdat Ik het verkeerde denken van mijn tegenstander op de voet kon volgen en wist waarin zijn zonde bestond: dat hij tegen Mij in opstand kwam, dat hij Mij mijn kracht misgunde en Mij dus langzamerhand begon te haten. En Ik wist ook waar zijn gezindheid heen voerde, maar Ik hinderde hem niet bij zijn val, en ook niet de wezens die hem wilden volgen, hoewel ook dezen in alle volmaaktheid van Mij zijn uitgegaan. Daar Ik echter de wezens had uitgerust met een vrije wil, kon Ik ze ook niet verbieden de gedachten van hem aan te nemen die Mij geheime weerstand bood. En deze gedachten brachten ook de wezens ten val, daar hij nu al zijn gedachten van haat op die wezens overdroeg, die hen tot de afval bewogen. Want ze kwamen in opstand tegen Mij, erkenden Mij niet meer en wezen mijn liefdeskracht af.

Hoe vals het echter is, in Mij al het tegenstrijdige te willen zien, komt daaruit voort dat u aan mijn liefde zou kunnen twijfelen, die u dus naar mijn evenbeeld schiep. Dat u aan mijn wijsheid zou kunnen twijfelen die uw val dus voorstaat en dat voor u ook mijn almacht twijfelachtig zou zijn die steeds alleen het hoogst volmaakte kan scheppen. En daarom weerleg Ik dus deze leer als een dwaalleer, die u steeds verhinderen zal Mij in mijn oerwezen juist te zien, en u mij de liefde ontzegt die Ik van u verlang.

Amen