• Retour

Jésus se rendait compte avant de Son Œuvre

Je voulais souffrir pour vous et donc Je Me suis préparé consciemment à la mort sur la Croix. Je savais le chemin de souffrance outre mesure difficile que Je devais parcourir pour vous sauver de la misère et de la mort. Je voyais tout devant Moi et rien n’était secret pour Moi de ce que Je devais supporter et malgré cela Je suis allé à cette rencontre. Je ne Me suis pas refusé, Je n'ai pas fui le danger, mais Je suis allé consciemment à sa rencontre. Parce que Je prévoyais non seulement cette étape de Mon Œuvre de Libération, mais Je voyais la faiblesse et l'être lié de Mes créatures qui gisaient au sol dans la plus grande misère et auxquelles Je pouvais apporter la libération seulement à travers Mes souffrance et Ma mort sur la Croix. Devant Mes Yeux spirituels tout était clair et limpide, le pouvoir cruel de Mon adversaire, l'abyssal éloignement de Dieu du spirituel mort, qui s'agrandissait continuellement. Je voyais l'obscurité la plus profonde d'un côté et la Lumière la plus claire et la Béatitude de l'autre. Je provenais de la Lumière et voulais la porter aussi dans l'obscurité, mais pour cela il fallait un Pont, Je devais offrir quelque chose en échange pour avoir le Droit de soulever les âmes tourmentées de l'abîme dans la Lumière. Je devais employer Ma Vie pour racheter la vie des créatures malheureuses. Il existait seulement cette unique voie de l'auto-abnégation : de sacrifier au Très haut ce que Je possédais, Ma Vie, par amour pour ceux qui étaient morts suite au péché. Je devais payer leur vie avec Ma Vie. Devant Mes Yeux tout était clair et limpide, et donc déjà par avance Je souffrais indiciblement, parce qu’en tant qu’Homme J'étais constitué avec les mêmes sentiments que vous, avec la peur de la mort, de l'horrible souffrance et de Moi-Même qui pouvait Me paralyser parce que Ma Force était trop faible et que Mes frères tombés dussent continuer à rester dans leur grande misère si J'avais échoué. Mais Ma Force croissait plus s'approchait le jour où cela devait se passer. Ma Force croissait comme Mon Amour pour l'humanité malheureuse, dont Je reconnaissais la misère toujours plus chaque jour. Et bien que Je fusse assailli temporairement de faiblesse au vu de ce qui était devant Moi, Ma Volonté ne devenait de toute façon pas plus faible pour accomplir l'Œuvre que J'avais commencée. Parce que l’humain en Moi restait à chaque instant uni avec le Père Qui Me comblait avec la Force, de sorte que Mon Amour devenait toujours plus puissant et à la fin J’allais pleinement conscient vers la mort, parce que maintenant Je reconnaissais aussi que la mort devait être vaincue et cela était aussi Ma Tâche. La voie vers la Croix était amère et atroce, parce que Je devais passer à travers l'obscurité la plus profonde, pour ouvrir la Porte du Règne de la Lumière pour tous ceux qui veulent monter de l'abîme vers la Lumière. Et en tant qu’homme Je devais supporter les souffrances et les tourments les plus amers pour vous aider, vous qui étiez perdus sans salut, sans Mon Acte de Libération, sans Ma mort sur la Croix. Et donc même Mon Existence terrestre en tant qu’Homme était immensément douloureuse, parce que dès l’instant où le Père s’était révélé dans Mon Enveloppe, Je savais aussi tout ce qui M'attendait, et malgré cela J’ai parcouru librement le chemin vers la Croix, parce que non pas la Volonté du Père, mais Mon Amour pour le spirituel mort M'a poussé à accomplir l'Œuvre de Libération, et cet Amour Me donnait la Force de tenir bon jusqu'à l'heure de la mort.

Amen

Jezus was zich tevoren van Zijn werk bewust

Ik wilde voor u lijden en bereidde Me daarom bewust voor op de dood aan het kruis. Ik was op de hoogte van de buitengewoon zware lijdensweg die Ik moest gaan om u te verlossen uit nood en dood. Ik zag alles voor Me en voor Mij was niets geheim van wat Ik moest verduren. En toch ging Ik er op af. Ik verzette Me niet. Ik ontvluchtte het gevaar niet, maar trad het bewust tegemoet. Want Ik zag niet alleen dit verloop van Mijn verlossingswerk, Ik zag de zwakheid en het gebonden zijn van mijn schepselen die in grootste nood terneer lagen en aan wie Ik alleen bevrijding kon brengen door mijn lijden en sterven aan het kruis.

Helder en duidelijk stond alles Me geestelijk voor ogen, de gruwelijke macht van mijn tegenstander, de afgronddiepe verwijdering van het van God afgevallene die steeds groter werd. Ik zag de diepste duisternis aan de ene kant en het helderste licht en gelukzaligheid aan de andere kant. Ik kwam uit het licht en wilde het licht ook in de duisternis dragen, maar daar was een brug voor nodig. Ik moest er iets voor aanbieden om het recht te hebben de gekwelde zielen uit de diepte op te heffen naar het licht.

Ik moest mijn leven inzetten om het leven van de ongelukkige schepselen te kopen. Er was alleen maar deze ene weg van zelfopoffering, van het offer van het hoogste goed dat Ik bezat - mijn leven. Uit liefde voor diegenen die dood waren als gevolg van de zonde, moest Ik met mijn leven voor hun leven betalen. Helder en duidelijk stond Mij alles voor ogen en Ik leed tevoren al ontzaglijk, omdat Ik als mens met dezelfde gevoelens was geschapen als u, met de vrees voor de dood, voor het vreselijke lijden en voor Mij zelf, dat Ik zwakker zou kunnen worden. Dat mijn kracht te zwak zou zijn en dat mijn gevallen broeders verder in de grootste nood zouden moeten blijven wanneer Ik faalde. Maar mijn kracht groeide, hoe dichterbij de dag kwam dat het zou moeten gebeuren. Mijn kracht groeide evenals mijn liefde voor de ongelukkige mensheid wier nood Ik dagelijks beter inzag. En mijn wil om het werk te voltooien dat Ik was begonnen, werd niet zwakker, ondanks dat Ik soms door een zwakheid overvallen werd bij het zien van datgene wat voor Me lag. Want het menselijke in Mij bleef altijd verbonden met de Vader die Mij met kracht vervulde zodat mijn liefde steeds machtiger werd en Ik tenslotte in het volle bewustzijn de dood inging, omdat Ik nu ook inzag dat de dood zou moeten worden overwonnen en dat ook dit mijn taak was.

De weg naar het kruis was bitter en kwellend, want Ik moest door de diepste duisternis heen om de poort naar het lichtrijk te openen voor allen die uit de diepte omhoog wilden klimmen naar het licht. Maar als mens moest Ik het bitterste lijden en de kwellingen verduren om u te helpen die zonder mijn daad van verlossing, zonder mijn dood aan het kruis, reddeloos verloren zouden zijn.

En daarom was ook mijn bestaan op aarde als mens ontzettend smartelijk. Want vanaf het moment dat de Vader zich in mijn omhulling openbaarde, was Ik ook op de hoogte van alles wat Mij te wachten stond. En toch ging Ik vrijwillig de weg naar het kruis, want niet de wil van de Vader, maar mijn liefde voor het gevallene dreef Mij aan om het werk van verlossing te volbrengen. En deze liefde gaf Mij de kracht om vol te houden tot aan het uur van de dood.

Amen