• Retour

« Tu vois, Je suis devant la porte et Je frappe.... »

Il y a d’innombrables instants dans la vie terrestre, où Dieu frappe aux cœurs des hommes et désire y entrer, lorsqu’Il vient à eux dans Sa Parole, que ce soit à travers la bouche d'homme ou bien à travers la voix du cœur. Et aucun homme ne peut dire que Dieu ne S’est pas occupé de lui. Il désire entrer dans le cœur de chaque homme, pour pouvoir maintenant devenir efficace en lui, parce que la transformation de l'âme peut se dérouler seulement dans le service de la Force de Dieu, qui afflue à l'homme dans Sa Parole. Donc la Parole de Dieu doit être écoutée, pour que l'homme par sa vie selon la Parole, entre en possession de la Force de Dieu. C’est une manifestation de Sa Volonté, que Dieu fait arriver aux hommes à travers Sa Parole. Si maintenant l'homme fait la Volonté de Dieu, il ne s'oppose alors plus à son Créateur, mais Le reconnaît. Alors il entre dans le juste rapport envers Dieu, il ne va pas plus contre Lui, mais avec Lui. Il s'unit avec Dieu, se soumet et ne fait dorénavant plus sa volonté mais la Volonté de Dieu. Même si l'homme marche encore sur la Terre, il est déjà un aspirant au Royaume spirituel, parce qu'il a dépassé le temps d'épreuve sur la Terre qui lui est donné seulement pour trouver l'unification avec Dieu. L'Amour divin Lui-même s'approche et reste avec lui en intime liaison, Il le nourrit continuellement avec la Parole qui, pour lui, est le Pain du Ciel. Parce que maintenant Dieu revigore l'homme avec la Nourriture du Ciel, Il se donne Lui-même dans la Parole et donc Il est continuellement avec lui. Il lui transmet le savoir sur la Vérité, et fait de l'homme un porteur de Lumière qui peut agir et agira de nouveau par amour, qui maintenant est aussi de bonne volonté pour aimer et Il voudrait le mener au-delà du Don divin. Et maintenant à la Table du Seigneur même le prochain de bonne volonté pourra se revigorer, même à lui il est offert le Pain dans la Parole, sans lequel l'homme n'a pas la Force pour parcourir la voie terrestre qui mène en haut. Et celui qui a faim et soif pour le Don du Ciel sera rassasié. Il y aura une action ininterrompue consistant à donner et à recevoir de ce que Dieu Lui-même prodigue à ceux qui Lui concèdent l'accès dans leur cœur. Dieu Lui-même veut Être actif en lui, donc Il désire entrer toujours et toujours de nouveau. Si un homme n’entend pas qu'Il frappe, s'il ne veut pas entendre lorsque la Voix divine résonne doucement audible, Sa Voix deviendra plus forte. Mais alors elle arrivera aux hommes sous forme de souffrances car Il veut Se rendre reconnaissable et leur offrir Son Aide. Il exige toujours seulement qu'ils L’écoutent, qu'ils s’occupent de Sa Voix, qu’ils ne ferment pas leurs cœurs à Sa Voix qui met en garde. Parce que sans Sa Parole l'homme ne peut pas parcourir le chemin de sa vie terrestre selon la Volonté divine, parce que sans Sa Parole il lui manque toute Force.

Amen

“Kijk, Ik sta voor de deur en klop aan”

Er zijn talloze momenten in het aardse leven, waar God op de harten van de mensen aanklopt en ernaar verlangt om binnengelaten te worden. Waar Hij in het woord tot hen komt, hetzij door de mond van een mens, of door de stem van het hart. En niet één mens kan zeggen dat God geen aandacht aan hem geschonken heeft. Hij verlangt ernaar toegelaten te worden in elk menselijk hart om nu werkzaam in hem te kunnen worden, want de omvorming van de ziel kan nu plaatsvinden met behulp van de kracht uit God, die de mens door Zijn woord toestroomt. Zodoende moet er aandachtig naar het woord van God geluisterd worden, opdat de mens door zijn leven volgens dit woord in het bezit van de kracht uit God komt.

Het is de uiting van Zijn wil, die God door Zijn woord de mensen toe doet komen. Als de mens nu de wil van God doet, dan verzet hij zich niet meer tegen zijn Schepper, maar hij erkent Hem. Hij heeft nu de juiste verhouding tot God en is niet meer tegen de Heer, maar hij is met Hem. Hij verbindt zich met God en onderwerpt zich aan Hem en doet van nu af aan niet meer zijn eigen wil, maar de wil van God.

Ofschoon de mens nog op aarde is, is hij al een kandidaat voor het geestelijke rijk, want hij heeft de proeftijd op aarde doorstaan, die hem alleen maar gegeven werd om tijdens deze proeftijd de vereniging met God te vinden. De goddelijke liefde zelf nadert hem nu en blijft in een nauwe verbinding met hem. Ze voedt hem voortdurend met het woord, dat voor hem het brood uit de hemel is. Want God laaft de mens nu met de spijs uit de hemel. Hij geeft Zichzelf in het woord aan hem en is dus onafgebroken bij hem. Hij geeft hem de kennis van de waarheid en Hij maakt de mens tot lichtdrager. Die zal nu vanuit zijn liefde, daar hij nu eveneens bereidwillig is om lief te hebben en het goddelijke geschenk door zou willen geven, weer werkzaam zijn.

En nu zullen ook de bereidwillige medemensen zich mogen laven aan de tafel van de Heer. Ook hen wordt het brood door het woord aangereikt, zonder welke de mens niet de kracht heeft om de opwaartse weg te gaan. En degene die hongert en dorst naar het geschenk uit de hemel zal verzadigd worden. Er zal een ononderbroken geven en ontvangen zijn van dat, wat God Zelf uitdeelt aan degenen, die Hem toegang verlenen tot hun hart. God Zelf wil werkzaam zijn in hen en daarom verlangt Hij ook telkens weer toegang.

Als een mens Zijn kloppen niet hoort, als hij het niet horen wil wanneer de goddelijke stem zachtjes hoorbaar klinkt, wordt Zijn stem luider. Dan komt Hij in de vorm van leed naar de mensen en wil Zich herkenbaar maken en hen Zijn hulp aanbieden. Hij eist alleen maar, dat ze Hem gehoor schenken, dat ze acht slaan op Zijn stem, dat ze hun hart niet afsluiten voor Zijn waarschuwende stem. Want zonder Zijn woord kan de mens zijn gang over de aarde niet volgens de goddelijke liefde leiden, want het ontbreekt hem zonder Zijn woord aan elke kracht.

Amen