• Retour

L'imperfection – la libre volonté - la Justice

Dans la vie terrestre seulement ce qui contribue à la Libération de l'âme est important. La prière pour obtenir la Force pour cela doit entrainer une croissance constante. L'Amour de Dieu cherche à vous présenter à vous les hommes la misère de votre âme, tandis qu'Il fait sentir au corps la misère et la préoccupation terrestres. Mais ces souffrances sont minimes par rapport aux tourments d'une âme non rachetée, à nouveau il est rappelé que cet état atroce est produit par l'âme elle-même, c'est-à-dire que l'être lui-même l'a provoqué et doit aussi le vaincre. Cela aucun être ne peut le faire pour l'autre, il peut seulement aider par l'amour. Et cela les hommes ne veulent pas le comprendre, Dieu n'est pas l'Auteur des tourments et des souffrances, mais cela provient de l'être lui-même, et Dieu ne peut pas terminer arbitrairement l'état de souffrance malgré Son très grand Amour, parce qu'alors l’être resterait non mûr comme quelque chose qui n'aurait aucun droit de vivre dans l'Éternité de la Béatitude. Pour pouvoir demeurer près de Dieu, l'être doit être parfait, et sa libre volonté doit avoir dépassé tout ce qui est imparfait. L'imperfection cependant était de sa faute car sa libre volonté s'est tournée vers celui qui est l'adversaire du spirituel parfait. Pour devenir parfait, l'être doit de nouveau tourner sa libre volonté vers la perfection. S'il ne le fait pas, alors son sort ne peut pas être autre qu’un état atroce, parce qu'alors il est loin de Dieu et cela signifie pour l'être de la souffrance et des tourments. Dieu est miséricordieux, bon et affectueux, mais aussi juste. Dans Son Amour, Sa Bonté et Sa Miséricorde Il peut certes ouvrir à l'être toutes les possibilités de se développer dans la perfection, mais Il ne peut pas contourner Sa Justice en épargnant à l'être la souffrance et en lui accordant l'éternelle Magnificence dans un état imparfait. Il ne peut également pas faire devenir l'être parfait sans sa volonté, vu que la perfection est inimaginable sans la libre volonté. Chaque état de souffrance, que ce soit sur la Terre ou bien dans l'au-delà, est seulement un phénomène d'accompagnement de l'imperfection qui doit être en même temps le moyen pour la suspendre. Si la prière de l’homme est maintenant tournée vers l’état de maturité de l’âme, alors l’homme reçoit la Force sans limites, et il lui deviendra facile de vaincre les souffrances terrestres, parce qu'alors il a saisi le sens et le but de celles-ci. Donc ne pensez pas trop à ce qui paraît insupportable au corps, pensez au fait que l'âme doit souffrir bien davantage dans son état non libéré, et cherchez à l'aider en demandant dans la prière la Force à Dieu pour pouvoir l’assister, donnez-vous du mal pour anoblir votre être, soyez actifs affectueusement même dans la misère et la souffrance, afin qu’avec cela vous desserriez les chaînes autour de l'âme, pour que maintenant les chaînes du corps c'est-à-dire la souffrance puissent aussi être desserrées, et que vous ayez la paix intérieure et extérieure. Parce que Dieu n'envoie pas la souffrance sur vous pour vous torturer, mais pour vous libérer.

Amen

Onvolmaaktheid – Vrije wil – Rechtvaardigheid

In het aardse leven is alleen dat, wat aan de verlossing van de ziel bijdraagt, van belang. Het gebed om kracht daarvoor zal steeds verhoring vinden. De liefde van God probeert jullie mensen de nood van jullie ziel bekend te maken, doordat Hij het lichaam aardse nood en bezorgdheid laat voelen.

Maar diens lijden is minimaal in verhouding tot de kwellingen van een niet-verloste ziel en de kwellende toestand van de ziel wordt weer zelf gewild. Dat wil zeggen dat het wezen het zelf veroorzaakt heeft en het moet het ook zelf overwinnen. Dit kan geen enkel wezen voor de ander doen. Het kan hem alleen maar door de liefde behulpzaam zijn.

De mens wil niet begrijpen dat God niet de veroorzaker van de kwellingen en het leed is, maar het wezen zelf. En dat God ondanks Zijn zeer grote liefde niet willekeurig de toestand van lijden kan beëindigen, omdat er dan iets, wat niet vrij is, zou blijven bestaan. Dit iets zou niet gerechtvaardigd zijn om in de eeuwigheid in gelukzaligheid te leven.

Om in Gods nabijheid te mogen verblijven, moet het wezen volmaakt zijn en zijn vrije wil moet al het onvolmaakte overwonnen hebben. Maar die onvolmaaktheid was zijn eigen schuld, doordat de vrije wil zich naar degene keerde, die de tegenstander van het volmaakte was. Om volmaakt te worden, moet het wezen zijn vrije wil weer op het volmaakte richten. Als hij dat niet doet, dan kan zijn lot niets anders zijn dan de kwellende toestand, want hij is dan ver van God verwijderd en dit betekent leed en kwellingen voor het wezen.

God is barmhartig, goedmoedig en liefdevol, maar ook rechtvaardig. Hij kan in Zijn liefde, goedheid en barmhartigheid wel alle mogelijkheden toegankelijk maken om zich tot volmaaktheid te ontwikkelen, maar Hij kan de rechtvaardigheid niet omzeilen, doordat Hij het wezen het leed bespaart en hem de eeuwige heerlijkheid in onvolmaakte toestand doet toekomen. Maar Hij kan het wezen ook niet volmaakt laten worden zonder diens wil, omdat volmaaktheid zonder vrije wil ondenkbaar is. Elke toestand van lijden, of het nu op aarde of in het hiernamaals is, is alleen maar een bijverschijnsel van de onvolmaaktheid, omdat het tegelijkertijd het middel moet zijn om deze onvolmaaktheid op te heffen.

Betreft het gebed van de mens nu de rijpheidstoestand van de ziel, dan ontvangt de mens mateloos kracht en het zal gemakkelijk voor hem worden om ook het aardse leed te overwinnen, want dan heeft hij de zin en het doel hiervan begrepen. Denk er daarom niet zozeer aan, wat ondraaglijk voor het lichaam lijkt, maar denk eraan dat de ziel veel meer onder haar niet vrije toestand moet lijden en probeer haar te helpen, doordat u in het gebed om de kracht uit God vraagt. Dat wil zeggen dat u alles doet om uw wezen te veredelen, dat u ook in nood en leed liefhebbend werkzaam bent, dat u daardoor de boeien om de ziel losser maakt, opdat nu ook de boeien van het lichaam, het lijden, verminderd kunnen worden en u innerlijk en uiterlijk de vrede ten deel valt. Want God laat het leed niet over u komen om u te onderdrukken, maar om u te bevrijden.

Amen