• Retour

La souffrance de Jésus sur la Croix – le Corps terrestre

La souffrance de Jésus sur la Croix est pour les hommes un processus inexplicable et souvent un motif pour douter de la Divinité de Jésus. Le Seigneur a indiciblement souffert sur la Croix, parce que c’est Son Corps terrestre qui a pris sur lui tous les tourments de la mort sur la Croix et a supporté les incommensurables tourments de la mort. Comment pourrait-il en être autrement? Au moment de la mort l'Esprit de Dieu devait abandonner l’Enveloppe humaine, pour que la mesure de la souffrance du Fils de l'Homme soit pleine, et par conséquent Il n'a pas perçu le moindre soulagement à l'heure de la Mort, parce que seulement ainsi était accomplie l'Œuvre de Libération de l'humanité, qui consistait en ce qu’un Homme donne totalement Son Enveloppe corporelle sous les douleurs les plus terribles pour le péché de l'humanité. Un Homme dont le Cœur était rempli d'Amour, a pris sur Lui la mort la plus amère. Dieu était dans cet Homme dans toute la plénitude, de sorte que son Action sur la Terre était une Action divine, et Il lui revenait toute Puissance sur le Ciel et sur la Terre. Et malgré cela il a donné Son pauvre Corps à Ses ennemis qui voulaient le détruire. Il n'a pas utilisé Sa Force extraordinaire, même si Sa Pensée aurait pu détruire tout ce qui était contre Lui. Et Son Âme luttait avec lui dans sa peur de la mort et Il a prononcé ces Mots: «Mon Dieu, pourquoi M’as-Tu abandonné!....» C’était Son Âme qui était encore liée avec le Corps et qui criait dans la plus profonde misère vers l'Esprit du Père, parce qu’elle devait de nouveau sortir du Corps humain, si l'Œuvre de Libération devait être accomplie. Et Elle a vidé le Calice jusqu'à la dernière goutte. Aucun homme ne peut mesurer la Grandeur de ce Sacrifice, parce que Son Âme était entièrement innocente et pure. Celle-ci a souffert immensément du désamour de ceux qui L'avaient cloué sur la Croix, parce que Son Âme était pur Amour et donc Une avec Dieu, et cet Amour ne pouvait pas le retenir d’atteindre son but pour humanité. La Divinité s'est retirée, et il restait l'Homme avec toute la peur de l'Âme, et Il mourut dans toute la misère et les tourments la mort la plus douloureuse sur la Croix. Ce qui a souffert sur la Croix, c’était l'Enveloppe humaine, et c’est elle qui perçut les tourments surhumains. Mais l'Œuvre de Libération n'aurait pas pu être accomplie autrement, parce que l'Amour d'un Homme devait Être si grand, qu’il l'a porté Lui-même en Sacrifice pour toute humanité. Et Jésus était l'Être Dieu le plus pur, un Homme dont la Perfection était insurmontable, parce qu'il cachait totalement en Lui la Divinité. Et cet Être pur s'est donné aux mains du péché, il a laissé Son Corps aux domestiques de l'obscurité, et ceux-ci n'avaient pas de crainte de toucher l'Être le plus pur et de mettre fin à Sa Vie. Et sous d’indicibles douleurs Jésus dit les Mots: «Tout est accompli....» et Il rendit Son Esprit, c'est-à-dire que Son Âme S’est séparée du Corps qui a indiciblement souffert par Amour de l'humanité.

Amen

Het lijden van Jezus aan het kruis - Aards lichaam

Het lijden van Jezus aan het kruis is voor zo vele mensen een onverklaarbaar gebeuren en niet zelden aanleiding tot twijfel aan de goddelijkheid van Jezus. De Heer heeft aan het kruis onuitsprekelijk geleden, want het was het aardse lichaam dat alle kwellingen van de kruisdood op zich heeft genomen en onmetelijke doodsnoden verdragen. Hoe zou dit ook anders kunnen zijn. De Geest Gods moest toch in het uur van de dood de menselijke omhulling verlaten om de mate van het lijden van de Mensenzoon volledig te maken. En bijgevolg heeft Deze in het stervensuur niet de geringste verlichting gevoeld, want alleen zo was het verlossingswerk voor de mensheid te voltooien, dat een mens zijn lichamelijk omhulsel volledig opgaf onder de zwaarste pijnen voor de zondeschuld van de mensheid. Een Mens, wiens hart vol Liefde was, heeft de bitterste dood op zich genomen. God was in alle volheid in deze Mens, zodat Zijn werkzaam zijn op aarde goddelijk werkzaam zijn was en alle macht over hemel en aarde kwam Hem toe. En toch gaf Hij Zijn armzalig lichaam aan Zijn vijanden, die Hem wilden vernietigen.

Hij maakte van Zijn buitengewone kracht geen gebruik, ofschoon een gedachte van Hem zou hebben volstaan om alles wat tegen Hem was te vernietigen. En Zijn ziel worstelde met zichzelf in haar doodsangst en Hij sprak de woorden: "Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten!" Het was Zijn ziel die nog met het lichaam verbonden was en in diepste nood riep naar de Vadergeest, die wederom van het menselijke lichaam moest wijken, wilde het verlossingswerk worden volbracht. En Hij ledigde de kelk tot op de laatste druppel.

Geen mens kan de omvang van dit offer ten volle beseffen, want Zijn ziel was geheel zonder schuld en zuiver. Ze leed onuitsprekelijk onder de liefdeloosheid van diegenen die Hem aan het kruis sloegen, want Zijn ziel was pure Liefde en daarom één met God. En deze Liefde kon toch niet de zondige mensheid van haar voornemen afhouden. De Godheid trok zich terug en de Mens, in alle zielsangst, in alle nood en kwelling, bleef achter en stierf de meest smartelijke kruisdood.

Wat aan het kruis geleden heeft, was menselijke omhulling en deze omhulling ondervond zo bovenmenselijke kwellingen. En anders zou dit verlossingswerk toch niet volbracht hebben kunnen worden, want de liefde van een Mens moest zo groot zijn dat Hij zich als offergave gaf voor de gehele mensheid. En Jezus was het zuiverste goddelijke Wezen. De Mens was niet te overtreffen in Zijn volmaaktheid, want ook de Godheid verbleef immers geheel en al in Hem. En dit zuivere Wezen gaf zich over in de handen van de zonde. Het liet Zijn lichaam over aan de krachten der duisternis. En dezen schrokken er niet voor terug het zuiverste Wezen vast te grijpen en een einde te maken aan Zijn leven. En onder ontzettende pijnen sprak Jezus de woorden: "Het is volbracht" en gaf Zijn Geest. Dat wil zeggen: de ziel scheidde zich van het lichaam, dat onuitsprekelijk geleden had uit liefde voor de mensheid.

Amen