Comparar anuncio con traducción
Pregunta frecuente: ¿Por qué el Dios del amor dejó que un ser humano sufriera así?....
Ustedes, los humanos, no pueden imaginar el efecto de su pecado original si no hubiera podido ser saldado.... Una y otra vez también lo digo, que sólo son capaces de captar cosas limitadas pero que aquel efecto del pecado original sería ilimitado porque Mis leyes eternamente no pueden ser anuladas. Y un pecado cometido contra Mí, que era tan grande y grave como la apostasía de Mí contraria al mejor conocimiento, tenía que resultar según la justicia divina en una consecuencia igualmente terrible, que para aquellos seres consistía en la infelicidad eterna.... en un eterno estado de tormentos y oscuridad.... Así, innumerables seres tendrían que soportar este estado porque Mi justicia no podría simplemente cancelar una culpa que no fue expiada. Pero estos seres no podían hacer la expiación por sí mismos, pues no se trataba simplemente de que los seres soportaran una medida de castigo y con eso haberse redimido la culpa del pecado.... sino que se trataba de que estos seres habían pecado contra el amor mismo y que, por tanto, una expiación de la culpa sólo podía consistir, de nuevo, en una obra de amor.... Se trataba de que los seres tendrían primero que encender dentro de sí el amor, luego reconocer la magnitud de su culpa y llamarme con amor sincero para solicitar el perdón.... Pero los seres caídos ya no podían hacerlo porque estaban completamente desprovistos de amor.... E igualmente eran incapaces de pagar esta inmensa culpa porque, al estar completamente endurecidos, habían perdido la conciencia de sí mismos y, por tanto, ya no existía ninguna conexión consciente Conmigo. Algo creado para la vida había llegado a la muerte y era incapaz de volver a Mí por sus propias fuerzas. Ahora bien, pude despertar lo muerto nuevamente a a una vida débil por Mi amor, sabiduría y fuerza.... pero el gran pecado original permaneció, pecado que mantuvo al ser infinitamente alejado de Mí, y antes de que esta culpa fue redimida no existió un retorno completo a Mí. Y una vez más, ninguno de los seres caídos fue capaz de hacerlo porque estaban totalmente desprovistos de amor.... Todo esto Yo lo ví desde la eternidad y, sin embargo, no habría podido impedir la apostasía de los seres respecto a Mí sin quitarles su libertad de voluntad.... Pero también preví desde la eternidad una forma de retorno a Mí de estos seres caídos, diseñé un plan de retorno y lo llevé a cabo.... Y en la ejecución del plan de Salvación desde la eternidad participan todos los seres que permanecieron conmigo y que encuentran su felicidad en ello.... Estos están constantemente impregnados de Mi amor y en plena posesión de luz y fuerza.... Y su amor les impulsa incesantemente a ayudar a lo espiritual caído que pasa por las obras de la creación que surgieron con el propósito del retorno..... Su amor les impulsa a estar activos ellos mismos en la creación y modelado de formas para lo espiritual caído que recorre el camino de la creación. Y así éste también alcanza el grado de madurez en el que puede volver a decidir libremente. Y con todo esto, su gran pecado original aún no ha sido redimido y tampoco podría serlo eternamente, porque los seres están sin el amor que un día entregaron voluntariamente. Y por eso un ser de luz se ofreció voluntariamente para redimir esta deuda porque estaba lleno de amor y el amor carga con todo para hacer feliz y ayudar donde ve miseria y sufrimiento. Si ustedes, los humanos, pudieran medir ahora la magnitud del pecado original, entonces entenderían también por qué para redimir esta culpa hubo que soportar un grado de sufrimiento que superaba con creces las fuerzas humanas...., que un "ser humano" nunca hubiera podido soportar si el amor no le hubiera regalado la fuerza, pues el amor es fuerza y sólo el amor soportó ese dolor y ese sufrimiento que el hombre Jesús había asumido voluntariamente. Él sabía todo eso y, por tanto, también de la situación sin esperanza del caído de poder volver a Dios y a la felicidad si no se redimía la culpa.... Se ofreció como espíritu de luz para llevar a cabo el acto de Salvación, ya que como ser de luz pudo evaluar lo que le esperaba, pero su amor fue más grande que el destino al que se enfrentaba como ser humano.... Porque el ser de luz sabía que estaba constantemente unido a Mí y también sabía que sería constantemente provisto de fuerza por Mí, porque el amor es Mi naturaleza fundamental y también estuve en el ser humano Jesús con Mi naturaleza fundamental.... El "ser humano" Jesús soportó ciertamente una cantidad inconcebible de sufrimiento y dolor, sin embargo, en vista de la magnitud del pecado original de innumerables seres, tal exceso de sufrimiento era necesario para hacer la expiación ante Mi justicia, que no podía ser eludida.... de otro modo, habría anulado la culpa por misericordia, por amor excesivo. El estado miserable de los seres caídos era un estado de eternidad sin el sacrificio expiatorio.... El sufrimiento de Jesús, sin embargo, estaba limitado en el tiempo, y Jesús Me ofreció gustosamente el sacrificio porque así redimió al mundo entero del pecado original, aunque cada ser determina por sí mismo el tiempo de su redención a través de su voluntad. Jesús murió en la cruz por todas las personas del pasado, del presente y del futuro, y su inmenso sufrimiento trajo el perdón de su pecado original a todos los seres caídos. El camino de retorno a Mí se ha hecho viable para todo ser, y a través de Su amor más que grande también se ha dado de nuevo la posibilidad de que las personas enciendan el amor dentro de sí mismas, de que cambien en su naturaleza y se pueda producir la unificación Conmigo, la que era imposible sin la redención del pecado original....
Amén
Traductor
UČESTALO PITANJE: ZAŠTO JE BOG LJUBAVI DOZVOLIO - DA LJUDSKO BIĆE TAKO PATI?....
Vi ljudi ne bi mogli zamisliti rezultat vašeg prvobitnog grijeha da niste bili iskupljeni.... Ja vam nastavljam govoriti da ste jedino sposobni dokučiti ograničene pojmove [[(koncepte)]], budući bi posljedica prvobitnog grijeha bila neograničena kako se Moji zakoni ne mogu nikada opozvati.... A grijeh počinjen protiv Mene koji je bio toliko ogroman i toliko ozbiljan kao otpadništvo od Mene unatoč znanja da je to pogrešno je imao, u skladu sa Božanskom pravdom, rezultirati u jednako užasnim posljedicama, što je za ova bića povlačilo sa sobom vječni jad.... stanje vječnih muka i tame....
Stoga bi nebrojena bića bila trebala očekivati ovo stanje budući Moja pravednost nije jednostavno mogla poništiti jednu neiskupljenu krivnju. Ali ova bića su bila nesposobna sama napraviti ispravke, jer to nije bilo samo pitanje toga da bića otrpe izvjesnu količinu kazne i na taj bi način krivnja grijeha bila iskupljena.... stvar je u tome da su bića sagriješila protiv Same Ljubavi i da je okajanje krivnje prema tome moglo opet biti jedino djelo Ljubavi....
Stvar je bila da su bića trebala zapaliti njihovu Ljubav unutar njih samih, onda prepoznati ogromnost njihove krivnje i sa srdačnom Ljubavi Mene zazivati za oproštenje.... Ali pala bića više nisu bila sposobna to učiniti budući su bila totalno bez Ljubavi.... I oni su bili isto tako nesposobni podmiriti ovu neizmjernu krivnju budući su oni, pošto su bili kompletno otvrdnuli [[(u njihovom duhovnom biću)]], bili izgubili njihovu samo-svjesnost i time više nikakav svjesni kontakt nije postojao sa Mnom. Nešto što je bilo stvoreno da bude živo je umrlo i bilo je nesposobno povratiti se k Meni uz svoj vlastiti napor.
Zbog Moje Ljubavi, mudrosti i snage Ja Sam doista mogao iznova probuditi ova mrtva bića u krhki život.... ali golemi prvobitni grijeh je ostao i držao je bića beskonačno udaljenima od Mene, i dok ova krivnja nije bila iskupljena kompletni povratak Meni je bio nemoguć. I onda opet, ni jedno palo biće nije bilo sposobno za ovo budući su oni bili kompletno bez Ljubavi.... Ja Sam predvidio sve ovo još od vječnosti a ipak bi bio nesposoban izbjeći otpadništvo bića bez odstranjivanja njihove slobodne volje.... Ali Sam također predvidio od vječnosti stazu povratka k Meni za ova pala bića, i dizajnirao Sam plan povratka i primjenio ga....
I sva bića koja su ostala sa Mnom uzimaju dijela u primjeni ovog vječnog plana Spasenja, nalazeći najvišu sreću dok to čine.... Oni su neprestano prožimani od strane Moje Ljubavi i u punom posjedu svjetla i snage.... I njihova Ljubav ih neprestano nagoni pomagati paloj duhovnoj supstanci koja se zapućuje stazom kroz djela stvaranja koja su nastala u svrhu njihova povratka. Njihova Ljubav ih nagoni da aktivno stvaraju i dizajniraju oblike za palu duhovnu supstancu koja se zapućuje stazom kroz stvaranje. I tako ona postiže stupanj zrelosti kada može donijeti iznova njezinu vlastitu slobodnu odluku. A ipak, njezin golemi prvobitni grijeh nije i vječno ne bi bio iskupljen budući su bića, kako su je jednom svojevoljno odbacili, bez Ljubavi. I iz ovog razloga svjetlosno biće je Sebe ponudilo dobrovoljno da iskupi ovaj grijeh budući je bilo puno Ljubavi, i Ljubav će uzeti na sebe sve kako bi udovoljila i pomogla tamo gdje vidi bijedu i patnju.
Ako bi vi ljudi mogli procijeniti ogromnost prvobitnog grijeha vi bi također razumjeli zašto je opseg patnje, koji je daleko nadilazio ljudsku snagu, trebao biti otrpljen za iskupljenje ovog grijeha.... kojeg ‘ljudsko biće’ ne bi nikada bilo sposobno podnijeti da mu Ljubav nije dala snagu, jer Ljubav je snaga, i jedino Ljubav je izdržala bol i patnju koju je ljudsko biće Isus bio dobrovoljno uzeo na Sebe.
On je znao sve i stoga je također znao da nije bilo nade za pale duhove da se ikada povrate k Bogu i postanu sretni ako grijeh nije bio iskupljen.... On je ponudio Sebe kao svjetlosno biće da ostvari čin Spasenja, jer kao svjetlosno biće On je bio sposoban shvatiti što Ga je očekivalo, ali Ljubav je bila veća nego sudbina kojoj se približavao kao ljudsko biće.... Jer svjetlosno biće je znalo da bi Ono bilo u neprestanom kontaktu sa Mnom, i Ono je također znalo da bi Ga Ja neprestano opskrbljivao sa snagom, budući je Moja temeljna priroda Ljubav i prema tome Ja Sam bio prisutan u ljudskom biću Isusu sa Mojom temeljnom prirodom.... ‘Ljudsko biće’ Isus je zasigurno očekivao jednu nezamislivu mjeru patnje i boli, ipak s obzirom na veličinu prvobitnog grijeha nebrojenih bića takva jedna pretjerana mjera patnje je bila nužna kako bi zadovoljila Moju pravdu koja nije mogla biti zaobiđena.... ili bi Ja bio milosrdno izbrisao krivnju radi veće od najveće Ljubavi.
Bijedno stanje palih bića je bez čina okajničke žrtve bilo ono vječnog trajanja.... Isusova patnja, međutim, je trajala ograničeni period vremena i Isus je radosno Meni ponudio žrtvu, budući je On na taj način izbavio cijeli svijet od prvobitnog grijeha, premda svako biće sâmo odlučuje trenutak njegovog spasenja kroz njegovu volju. Isus je umro na Križu namjesto svih ljudi prošlosti, sadašnjosti i budućnosti, i Njegova neizmjerna patnja je osigurala svim palim bićima opraštanje njihova prvobitnog grijeha. Staza povratka Meni je postala prohodna za svako pojedinačno biće, i zbog Njegove veće od najveće Ljubavi ljudima je bila iznova dana prilika da potpale Ljubav unutar njih samih, tako da će oni promijeniti njihovu prirodu i sjedinjenje se može iznova dogoditi, što bi bilo nemoguće bez iskupljenja prvobitnog grijeha.
AMEN
Traductor