• Volver

El peligro de la soberbia

El que se toma a pecho mis Palabras: “En todo caso sois pecadores”, él también se quedará en profunda humildad; no será presumido ni emitirá un juicio duro, porque la consciencia de su propia imperfección siempre hará que se acordará que él mismo es un hombre débil - un hombre que precisa fuerza y fortalecimiento por mi parte... y con el corazón humilde se dirigirá a Mí para pedírmelos.

El que contrario a esto está engreído de sí mismo y de su propia importancia, su comportamiento revelará altanería pues tratará a sus prójimos con desprecio, y esta presunción se manifestará en un menosprecio de los demás, en un criterio falto de amor y en la convicción de ser más sabio y por eso ya no necesitar enseñanzas terrenales ni espirituales.

El hombre presumido siempre estará convencido de haber alcanzado un nivel en que puede mirar a los semejantes con desprecio. Pues esta arrogancia es realmente un atributo de mi adversario - fue la que le tiró a las profundidades más profundas, porque él se elevó sobre Mí –su Dios y Creador– y llevó consigo un enorme ejército de los seres creados a las profundidades.

Cuando todos estos seres caídos tienen que sostener su última prueba de voluntad –como hombres en la Tierra– todavía les queda apegado mucho del espíritu presumido. Pues la arrogancia es un síntoma preocupante de la imperfección contra el que el hombre ahora tiene que luchar en la vida terrenal, hasta que haya llegado a la humildad más profunda ante Mí. Entonces ya no se dará importancia ante los semejantes sino será comprensivo con las debilidades de estos, porque está consciente de sus propias deficiencias.

Para una verdadera unión conmigo hace falta la humildad más profunda. Y nada más que el hombre reconozca que es pecador, también va a refugiarse en Jesucristo y rogarle que le libere, porque la humildad hará que le llame íntimamente, por lo que encontrará Gracia ante sus Ojos, pues “al humilde regalo mi Gracia”45.

No hay hombre que –mientras viva en la Tierra– pueda presumir de sí que es perfecto. Ya puede tener un mayor grado de reconocimiento, pero precisamente esto hará que él se haga cada vez más humilde, porque reconoce la Magnificencia de su Dios y Creador. Y reconoce el Amor que este Dios y Creador dirige a sus criaturas - lo que las deleita indeciblemente, pero no permite que estas lleguen a ser soberbias.

La soberbia sigue siendo una señal de reconocimiento deficiente, porque el adversario procura enturbiar la Luz. Mientas el hombre todavía esté convencido de sí mismo y de su importancia, parte del hombre corresponde todavía al adversario. Todos vosotros debéis todavía luchar mucho contra este mal, porque cada vez de nuevo el adversario os insuflará un sentimiento de alteza fingida... cada vez de nuevo sabrá encontrar un objetivo donde en vosotros puede despertar una vanidad.

Por eso, todos vosotros debéis manteneros alerta, y cada sensación de arrogancia erradicarla desde los comienzos. Pues siempre deberíais acordaros que vuestro Salvador y Redentor Jesucristo ha ido el camino de la más profunda humildad, precisamente para expiar vuestra caída por altanería. Debéis acordaros de sus tormentos y sufrimientos que aquella expiación le exigía...

Y debéis saber que vuestro paso por la Tierra es una consecuencia de aquella caída a las profundidades provocada por la altanería. El regreso a Mí sólo puede realizarse por el camino de la humildad, y el paso por la Tierra debe aportaros el reconocimiento que sois seres desamparados que precisan de mi Ayuda amorosa para poder volver a las Alturas y que, si quieren recorrer este camino terrenal con éxito, siempre sólo deben pedir mi Ayuda.

Pero todo aquel que todavía es de espíritu presumido se encuentra todavía muy lejano de Mí, de modo que difícilmente me encontrará; porque en él difícilmente puede desarrollarse el amor verdadero –el amor que abraza al prójimo– puesto que dentro de su arrogancia se apartará de aquel al que debería regalar amor... Como el ser humano sólo puede madurar mediante una vida en amor, el arrogante no obtendrá progreso alguno sino se quedará en el mismo nivel - a no ser que se hunda aún más porque mi adversario todavía le mantiene atado.

Por eso luchad contra este mal y criticaos a vosotros mismos seriamente, pues descubriréis defectos en vosotros; lo que hará que os hagáis pequeños y que descendáis del trono que vosotros mismos os habíais erigido en valoración errónea de vuestro propio “valor”. Únicamente la humildad hará que maduréis, porque entonces recibiréis Gracias en abundancia, pues Yo mismo me haré cargo de vosotros. Porque en la humildad os acercáis a Mí, y vuestra oración dirigida a Mí será íntima y dedicada. Y Yo os concederé vuestro ruego... os atraeré a Mí como “niños” Míos porque entonces os habéis separado definitivamente de mi adversario - el que llegó a ser adversario Mío por su arrogancia ante Aquel de cuya Fuerza había surgido.

Amén.

OPASNOST AROGANCIJE

Tko si k srcu uzme Moju Riječ: 'Svi ste vi griješnici....', ostat će u najdubljoj poniznosti, neće se nadimati niti donositi težak sud, jer spoznaja o vlastitoj nesavršenosti će ga uvijek podsjećati na to da je slab čovjek koji treba Moju snagu i okrijepljenje, i ponizna srca će Mi dolaziti i za to Me moliti.

Tko je s druge strane uvjeren u svoju vrijednost, njegovo biće će karakterizirati arogancija, i ta arogancija će se ispoljavati putem omalovažavanja drugih, putem prosudâ lišenih ljubavi i putem uvjerenja o vlastitom posjedovanju višeg znanja i time o ne-potrebi daljnjeg vlastitog poučavanja, zemaljskog ili duhovnog.... arogantni čovjek će uvijek vjerovati kako je dosegao stupanj sa kojeg može gledati dolje na ljude. I uobraženost je zaista 'dionica' Mojeg protivnika, koja ga je povukla u najdublji bezdan, jer se uzdigao nad Mene, njegovog Boga i Stvoritelja, povukavši za sobom u ponor veliko mnoštvo stvorenih bića.

Uz sva ta bića je 'prikačeno' još dosta duha uobraženosti, kad kao ljudi imaju polagati zadnji ispit volje. I uobraženost je sasvim izvjestan znak nesavršenosti, protiv čega se čovjek mora boriti u zemaljskom životu, i to sve dok ne dospije do najdublje poniznosti prema Meni i, tad se i u odnosu na svoje bližnje neće više isticati, nego će imati puno razumijevanje za njihove slabosti, jer i sam uviđa svoju nepotpunost.

Ali za pravu povezanost sa Mnom je potrebna najdublja poniznost, i kad čovjek spozna i prizna svoju griješnost, potražit će utočište kod Isusa Krista i molit će Ga da ga oslobodi. Poniznost će mu 'tražiti' da Ga iskreno (za)zove i (za)moli, a On će ga milostivo pogledati.... 'jer, poniznome poklanjam Svoju milost....'

I ni jedan čovjek za sebe ne može tvrditi da je savršen sve dok živi na zemlji. Može jedino posjedovati viši stupanj spoznaje, ali upravo to će ga neprestano naginjati na sve ve­ću skrušenost, jer spoznaje veličinu svoga Boga i Stvoritelja i beskrajnu ljubav, koju Taj Bog i Stvoritelj poklanja Svojim stvorenjima, koja to stvorenje neopisivo usrećuje, ali mu ne daje da postaje uobraženo.

Uobraženost je još uvijek znak nepotpune spoznaje, jer protivnik pokušava zamutiti svjetlo, no još uvjek ima svoj udio kod čovjeka, kada je ovaj uvjeren u sebe i svoju vrijednost. Svi vi se još imate boriti protiv ovog zla, jer uvijek iznova će vam Moj protivnik upuhavati pogrešni osjećaj uzvišenosti, uvijek će uspijevati pronaći površinu za napad kad u vama može probuditi taštinu. I zato svi morate biti oprezni i truditi se svaki osjećaj arogancije zagušiti u klici, jer uvijek se trebate sjetiti toga da je vaš Spasitelj i Iskupitelj Isus Krist išao putem najdublje poniznosti, kako bi okajao vaš oholi pad. Trebate se sjetiti Njegovih patnji i muka koje je to okajanje zahtjevalo. I trebate znati kako je vaš zemaljski put posljedica vašeg nekadašnjeg pada u ponor koji je prouzročila ta oholost.

Povratak Meni može uslijediti jedino putem poniznosti, i zemaljski put bi vam trebao pružiti spoznaju, da ste slaba, bespomoćna bića koja trebaju Moju ljubavnu pomoć, kako bi se ponovo uzdigla u visinu, i koja Me uvijek moraju pitati za pomoć, ako svoj zemaljski put žele preći sa uspjehom.

Ali tko je još arogantnog duha, još je udaljen od Mene, i on će Me teško pronaći. Jer u njemu se ne može razviti ispravna ljubav, koja obuhvaća bližnjega, već će se on u svojoj aroganciji držati podalje od onoga kome treba pokloniti svoju ljubav, i kako čovjek može sazrijevati jedino putem života ljubavi, arogantni neće postići duhovni napredak, već će ostati na istom stupnju razvoja, ako ne i tonuti, jer ga Moj protivnik drži svezanog.

Zbog toga, borite se protiv ovog zla, i oštro se kritizirajte, tada ćete otkrivati greške koje vas smanjuju, i sići ćete s trona koji ste si sami podigli u pogrešnoj procjeni vaše vrijednosti. Sama poniznost će vam omogućiti da sazrijevate, jer tada ćete od Mene primati milost u izobilju, Ja Sâm ću se onda pobrinuti za vas, jer u poniznosti Mi prilazite bliže, i vaša molitva će biti intimnija i predanija, i Ja ću vam uslišiti molitvu, Ja ću vas privući Sebi kao Svoju djecu, jer tada ste se definitivno razdvojili od Mog protivnika, koji je Mojim protivnikom postao jer se uzdigao iznad Onoga iz Čije sile je sâm proizašao.

AMEN