• Volver

«Dios Mío, Dios Mío, ¿por qué me has abandonado?».

Mis sufrimientos y mi muerte en la cruz eran indeciblemente dolorosos, y toda descripción de ellos sólo es una vaga aproximación a lo que en realidad he sufrido; porque Yo veía antemano cada fase de mi Obra de Redención, y Yo sabía en qué consistía mi último deber. Y no tenía el consuelo de disminuir Yo mismo los tormentos porque debía aguantar las últimas horas sólo como hombre. Por supuesto, Yo tenía toda Fuerza, porque la Fuerza de Amor de Dios, mi Padre desde la eternidad, me penetraba hasta en el último momento.

Pero Yo mismo, por mi Voluntad, ya no acepté la Fuerza del Amor... ya no permití que esta surtiera efecto en Mí mismo para reducir o evitar con su ayuda los dolores, porque de lo contrario la Obra de Redención no habría sido válida, dado que esta requería el máximo de sufrimientos para expiar la enorme culpa del pecado original de la humanidad.

La Divinidad en Mí sabía de mi Voluntad, por lo que me permitió que actuara... pues la Divinidad misma se retiró porque Yo así lo quería... para que mi Amor a los seres humanos alcanzara el mayor grado - Amor que por su parte se dirigió únicamente a mi Padre al que Yo añoré en mi gran apuro, sobre todo en los últimos momentos de mi Vida corporal... Y esa Añoranza aumentó porque Yo ya no me servía de los Efectos que Él surte, ni de su Fuerza de Amor... Y dentro de esta Añoranza por Él, mi Padre de eternidad, Yo exclamé las Palabras: «Dios Mío, Dios Mío, ¿por qué me has abandonado?».

Es para la humanidad pecadora que Yo mismo, Jesucristo, había querido llevar a cabo la Obra de Redención, como Hombre, porque esto era la suprema Prueba de Amor que Yo podía demostrar a mi Padre: que Yo hice que en vez de Él me clavaran a Mí en la cruz, dado que Él mismo había descendido a la Tierra y había tomado morada en Mí. Pues Él mismo quería llevar a cabo la Obra de Redención para sus “niños” - sólo que como Dios Él mismo no podía sufrir... Por eso me cargué Yo en Su lugar de todos los sufrimientos y tormentos, y los aguanté hasta al final...

Tantas veces y tan comprensible que Yo procuro explicároslo, nunca podréis comprenderlo del todo - hasta que os haya acogido el Reino espiritual - el Reino de la Luz y de la Bienaventuranza. La explicación más simple siempre será: «El Padre y Yo somos Uno»... Como ya se trataba de la Unión completa, Yo podía pronunciar: «Todo está cumplido»...

El Hombre Jesús había sacrificado su Vida, Él había sufrido como hombre y había sufrido una muerte indeciblemente atroz... Pero también se había unido con la eterna Divinidad, porque hasta el final el Amor se hallaba en el Hombre Jesús; porque de lo contrario Él no habría dicho: «Padre, perdónales porque no saben lo que hacen»...

Y si el Amor se mantuvo quieto, esto ha sido necesario para poder cumplir con la Obra de Redención... para que todos los hombres de Su contorno pudiesen constatar la muerte... para que se pudiera depositar Su cuerpo en el sepulcro del cual resucitó el tercer día.

Cualquier manifestación del Espíritu de Dios habría causado que los seres humanos todavía dudasen en la muerte de Jesús en la cruz, porque entonces se habrían enterado de Su Unión conmigo, y la fe en la Obra de Redención habría resultado un imperativo, a pesar de que debía ser una decisión llevada por la voluntad absolutamente libre...

Pero incluso esto aún os costará comprenderlo del todo, pero una vez que vosotros mismos unáis vuestro espíritu con el Espíritu del Padre desde eternidades, entonces aclarará en vosotros y también comprenderéis mi Palabra - la que siempre procura daros aclaración... la que ahora –conforme a vuestro grado de amor y de madurez de vuestra alma– también percibiréis.

Porque precisamente sobre la Obra de Redención hay que impartiros la pura Verdad y regalaros plena comprensión, para que concibáis la grandiosidad de mi Amor que para vosotros los seres humanos descendió a la Tierra, por vuestra culpa del pecado... porque mi Amor llevó a cabo la Obra de Redención, para liberar vuestro camino al Padre... para expiar vuestra gran culpa del pecado original, porque esta os bloqueó eternamente el camino del regreso a la Casa del Padre...

Amén.

‘MOJ BOŽE, MOJ BOŽE, ZAŠTO SI ME OSTAVIO?....’

(Matej 27:46; Marko 15:34)

Moja bol i Moja smrt na križu su bili neopisivo mučenje/mrcvarenje i svaki opis patnje je samo blijeda poredba sa Mojom stvarnom patnjom pošto Sam Ja unaprijed vidio svaku fazu Mojeg čina Spasenja, znao Sam što će biti Moj posljednji zadatak i nisam imao ponovno osiguranje (reassurance) da bi Mi smanjilo bol pošto Sam posljednje sate morao patiti kao ljudsko biće jedino. Ja Sam zasigurno imao svu snagu pošto Me je Božja, Moga Vječnog Oca, snaga ljubavi prožimala sve do kraja, ali koristeći se Svojom voljom Ja osobno nisam iskoristio snagu ljubavi, nisam prihvatio njezin učinak kako bi uz njezinu pomoć smanjio ili olakšao bol, inače čin Spasenja, koji je zahtjevao najveću količinu patnje kako bi se iskupio izvorni grijeh čovječanstva, ne bi bio u postpunosti valjan.... I Božanstvo u Meni je znalo Moju volju i dopustilo Mi je nastaviti/produžiti, Ono je povuklo Sebe pošto je bila Moja volja ostvariti najveći stupanj ljubavi za čovječanstvo, što je opet bilo jedino za Moga Oca, za Kojim sam čeznuo za vrijeme najveće agonije, za vrijeme najstrašnije patnje a posebice tijekom posljednjih minuta Mojeg fizičkog života.... I ta čežnja se povećavala pošto Ja više nisam koristio Njegov učinak, Njegovu snagu ljubavi.... I u toj žudnji za Njime, za Mojim vječnim Ocem, uzviknuo sam riječi ‘Moj Bože, Moj Bože, zašto si Me ostavio?....’

Ja Osobno Sam kao ljudsko biće želio kompletirati čin milosti za grešno čovječanstvo, pošto je najveća ljubav koju Sam mogao ponuditi Mojem Ocu bilo Sebi dozvoliti prikucavanje čavlima na križ umjesto Njega, jer naposlijetku On Osobno je morao doći na Zemlju i nastaniti se u Meni, pošto je On Osobno želio sprovesti čin Spasenja za Svoju djecu, ali kako je ‘Bog’ On nije bio u stanju patiti.... I zato Sam Ja prihvatio sva mučenja i bol namjesto Njega i izdržao ih do kraja.... Bez obzira koliko često i razumljivo vam ovo pokušavam objasniti.... vi nikad nećete u potpunosti razumjeti sve dok vas ne primi duhovno kraljevstvo, kraljevstvo svjetla i blaženstva.... A najjednostavnije objašnjenje su uvijek riječi ‘Otac i Ja smo Jedno....’ (Ivan 10:30) To je već bilo potpuno ujedinjenje i prema tome Sam bio u stanju reći: ‘Dovršeno je....’ (Ivan 19:30) Isus ljudsko biće je žrtvovao Svoj život, On je patio kao ljudsko biće i doživio je neizrecivo bolnu smrt.... Ali On se također ujedinio sa Vječnim Božanstvom, pošto je ljubav bila unutar čovjeka Isusa sve do kraja inače On ne bi mogao reći: ‘Oče, oprosti im jer ne znaju što čine.’ (Luka 23:34) I ako je sâma ‘Ljubav’ ostala šutljiva to je bilo jedino zato što je (to) bilo nužno radi zaključivanja čina Spasenja, tako da bi smrt onda mogla biti potvrđena od strane svih ljudi u Njegovoj blizini.... tako da bi Njegovo tijelo moglo biti postavljeno u grob odakle je On ponovno uskrsnuo trećeg dana....

Svaki izražaj Božjeg duha na kraju bi još mogao prouzročiti da ljudi posumnjaju u Isusovu smrt na križu, pošto bi oni onda bili prepoznali Njegovu vezu sa Mnom i vjera u čin Spasenja bi onda bila prisiljavajući rezultat, ali to je trebala biti slobodna odluka volje.... Vi ipak ovo još jedno vrijeme nećete biti u stanju razumjeti, ali čim vi sami ujedinite vaš duh sa duhom vječnog Oca postat ćete prosvjetljeni, i onda ćete također razumjeti Moju Riječ koja uvijek za cilj ima dati vam objašnjenje koje možete razumjeti u skladu sa stupnjem vašeg duševnog razvoja ili ljubavi. Posebice po pitanju čina Spasenja vi trebate primiti čistu istinu i treba vam biti dano potpuno razumijevanje, tako da možete shvatiti važnost/magnitudu Moje ljubavi, Koja je došla na Zemlju zbog vas ljudi, zbog vaše krivnje grijeha, Koja je ostvarila čin Spasenja kako bi ponovno otvorila put do Oca, da iskupi vašu ogromnu krivnju grijeha, jer ova je zatvorila vaš put do Očeve kuće zauvijek.

AMEN