• Volver

Arrepentimiento en el mas allá.... Ascensión....

Un día lamentarás amargamente tu tiempo perdido en la tierra cuando te des cuenta en el más allá de lo que perdiste en la vida terrenal. (Nota del traductor. La palabra original (verscherzen) implica perderse de, o dejar pasar „alegremente“, es decir tontamente, sin aprovecharla, una oportunidad valiosa. Fin de la nota). Y vida terrenal perdida es cada día que sólo se vivió mundanamente, en el que no diste cabida en tí a ningún pensamiento espiritual.... y que, por tanto, no correspondió al propósito real que justifica tu encarnación como ser humano. Mientras ustedes permanecen en la tierra no se toman en serio este conocimiento, aunque lo posean. Pero en el reino del más allá pesará sobre ustedes como una pesada piedra que no podrán hacer rodar. Una y otra vez estos días volverán a tu memoria y te arrepentirás de cada acto inútil, así como lamentarás amargamente cada oportunidad no aprovechada cuando pudiste trabajar por la salvación de tu alma. Y todavía se te puede llamar bienaventurado si la comprensión de esto te llega en el reino espiritual, si no perteneces a los que están completamente sumidos en la oscuridad y que tampoco sienten remordimiento alguno porque simplemente no reconocen lo que ellos mismos han causado.... que todavía tendrán que luchar durante mucho tiempo para llegar alguna vez al estado en el que vean un pequeño rayo de luz y sólo entonces se darán cuenta de lo inútil que ha sido su vida terrenal.... Porque tan pronto como este rayo de luz está presente, el amargo remordimiento puede hacer que el alma mire dentro de sí misma y cambie su pensamiento y voluntad.... Y entonces se le puede suministrar tanta fuerza que ahora también puede ser activo en ayuda para las almas necesitadas, y entonces también está seguro de su propio ascenso, aunque ahora en condiciones mucho más difíciles de lo que eso era posible en la vida terrenal. De ahí se ve que el arrepentimiento debe preceder a la ascensión, pues sólo el alma que comienza a reconocer busca cambiar su estado, y todo reconocimiento le muestra también el camino inútil de la vida terrenal, y el amargo remordimiento será siempre el resultado, pero también significará el punto de inflexión en su estado infeliz. Pero por eso también es de suma importancia que el ser humano alcance el conocimiento, aunque sea débil, mientras aún está en la tierra, si comienza a reconocer el propósito de la vida terrenal y aún trabaja en sí mismo antes de partir de este mundo. Porque poder pasar al mas allá con, aunque sea, el más mínimo conocimiento siempre significa un pequeño rayo de luz para esta alma.... no será destinado a la más absoluta oscuridad después de su muerte, podrá conocer su camino en la penumbra y le será como cuando las escamas caen de sus ojos, y entonces también hará todo lo posible para procurarse luz. También se dará cuenta de que le espera mucho trabajo en el reino espiritual si tan sólo está dispuesta a hacerlo, y el pequeño rayo de luz también le mostrará el camino correcto que ahora tomará, ciertamente con un sentimiento de remordimiento por no haber utilizado la vida terrenal adecuadamente, pero también con la esperanza constante de la ayuda que con seguridad se le concederá tan pronto como haya reconocido a Jesucristo y le pida ayuda. Entonces no está perdida irremediablemente sino que podrá ascender, pero nunca podrá alcanzar el grado que le hace acreedor a la beatitud ilimitada en el corazón del Padre.... la filiación a Dios, que es el destino de los que intentan cumplir la tarea que se les ha encomendado en la tierra..... que ya buscaron y encontraron la unión con su Padre de la eternidad en la tierra....

Amén

GRIŽNJA SAVJESTI U ONOSTRANOM.... USPON....

Prije ili poslije vi cete gorko žaliti za vremenom kojeg ste izgubili u vašem zemaljskom životu i shvatiti cete u onostranom što ste svojom krivnjom propustili u vašem zemaljskom životu. A izgubljeno vrijeme tijekom vašeg zemaljskog života je svaki dan koji je proveden cisto na jedan zemaljski nacin, kada niste dali prostora nikakvim duhovnim mislima.... što se stoga nije podudaralo sa stvarnom svrhom koja je razlog za vaše utjelovljenje kao ljudsko bice. Sve dok živite na Zemlji vi ne uzimate ovo znanje ozbiljno, cak ako ga imate. Ipak u kraljevstvu onostranog ono ce vas opteretiti kao težak kamen kojeg cete biti nesposobni pomaknuti. Prisjetiti cete se ovih dana ucestalo, i zažalit cete za svako beznacajno djelo, baš kao što cete gorko žaliti za svakom propuštenom prilikom koju ste mogli iskoristiti za dobrobit vaše duše.

A i dalje možete sebe smatrati povlaštenima ako dodete do ovog shvacanja u duhovnoj oblasti, ako ne pripadate onima koji su potpuno uronjeni u tamu i cak ne osjecaju grižnju savjesti, buduci oni jednostavno ne svhacaju što su sebi nametnuli.... koji ce se i dalje morati muciti dugo vremena kako bi ikada došli do stanja kada mogu vidjeti mali tracak svjetla i jedino onda shvatiti kako je isprazan bio njihov zemaljski život.... Jer jednom kada ovaj tracak svjetla postoji duša može još biti motivirana od strane gorkog kajanja okrenuti se naunutra i promijeniti njezine misli i volju.... I onda joj može biti dano dovoljno snage da joj se omoguci aktivno pomoci patnickim dušama, i nakon toga ce ona sasvim izvjesno napredovati, cak ako su uvjeti daleko više teški nego bi to bilo moguce u zemaljskom životu.

Otud grižnja savjesti mora prethodniti napretku, jer jedino duša koja pocinje razumjeti ce pokušati promijeniti njezinu situaciju, i bilo kakvo shvacanje ce takoder otkriti duši ispraznu stazu zemaljskog života, što ce uvijek rezultirati u gorkom kajanju ali takoder predstavlja prekretnicu u njezinom bijednom stanju. Ali iz ovog razloga je takoder od najveceg znacaja za ljudsko bice da ce on i dalje pristici do nekog, pa makar i minimalnog, znanja dok i dalje živi na Zemlji, da ce zapoceti prepoznavati svrhu zemaljskog života te i dalje pokušati unaprijediti sebe prije nego ode sa ovog svijeta. Jer biti sposoban otici preko sa cak najmanjom kolicinom znanja ce uvijek predstavljati tracak svjetla za ovu dušu.... ona nece biti premještena u totalnu tamu nakon njezine fizicke smrti, ona ce biti sposobna pronaci njezin put [[ (u smislu, ‘bez da se izgubi’) ]] u sumraku, i u trenutku ona ce razumjeti i onda takoder uciniti sve kako bi za sebe stekla svjetlo.

Ona ce takoder prepoznati kako ju mnogo posla ocekuje u duhovnom kraljevstvu samo ako je voljna raditi, i mali tracak svjetla ce ju voditi na ispravnu stazu, kojom ce se onda doista zaputiti sa osjecajem grižnje savjesti zato što nije iskoristila njezin zemaljski život ispravno a ipak takoder u neprestanoj nadi za pomoci, koja ce joj zasigurno biti podarena cim ona prepozna Isusa Krista i zamoli Ga za pomoc. Onda ona nece biti beznadežno izgubljena, ona ce biti sposobna uspeti se; ona jedino nece nikada biti sposobna postici stupanj koji rezultira u neogranicenom blaženstvu na Ocevu srcu.... dijeteštvo Božje, koje je sudbina onih koji su na Zemlji nastojali ispuniti zadatak koji im je bio dan.... koji su tražili i pronašli sjedinjenje sa Ocem od vjecnosti vec na Zemlji.

AMEN