• Volver

El retorno a Dios requiere seriedad de voluntad....

Quien se ha propuesto recorrer su camino terrenal de acuerdo con la voluntad de Dios, puede estar siempre seguro del apoyo divino, porque Dios sólo le ha permitido encarnarse con este fin, para que su voluntad se ajuste a la Voluntad Divina. Y como sólo la voluntad del ser humano decide durante este tiempo en la tierra, esta misma voluntad ya ha pasado la prueba y Dios puede ahora aceptar y dirigir al ser humano en todos los sentidos sin ejercer presión de voluntad sobre él. Mientras el propio ser humano siga indeciso o incluso siga perteneciendo al adversario de Dios, Dios y los seres de luz lucharán ciertamente por la voluntad del ser humano, es decir, será influenciado por Él tanto como por el adversario para que decida libremente.... Pero una vez que el ser humano ha decidido libremente subordinarse a la voluntad de Dios al estar dispuesto a vivir una forma de vida en el Orden Divino, entonces también ha entrado conscientemente en Su reino, y entonces Dios ya no le dejará ser presa de Su adversario. Pero la voluntad debe ser seria.... No es suficiente el cumplimiento aparente de la voluntad de Dios como resultado de una educación eclesiástica, tampoco es suficiente la realización de obras de amor que sólo son exigencias eclesiásticas y se realizan en obediencia a estas exigencias.... Debe ser el anhelo más íntimo de pertenecer a Dios, la devoción y entrega interior plenamente consciente a Él debe haber tenido lugar en el libre albedrío.... es decir, él mismo debe haber dirigido su voluntad hacia Él, a quien ha reconocido como Dios y Padre desde la eternidad. Y de esto se deduce que el retorno a Dios no es una acción de masas, que cada individuo tiene que iniciarlo de sí mismo y, por tanto, también tiene que hacer él mismo todo lo que es necesario para ello: reconocer y apreciar a Dios, y pedir la fuerza para poder gestionar el retorno a Él. Pero no dirigirá la petición a Dios en vano, porque Él sabe de su voluntad, de su seriedad y también de su debilidad, sabe que no es posible para él solo, que necesita ayuda. Pero la ayuda le es segura. Perdió la fuerza en el momento en que su voluntad se apartó de Dios, y la recibe de nuevo volviéndose a Él. Por lo tanto, ninguna formalidad externa puede ser suficiente, las palabras por sí solas no pueden garantizar la voluntad recta, vuelta hacia Dios, y la pertenencia a una denominación no puede probar este cambio de voluntad, sino que los hechos deben proporcionar la prueba, y esta misma consiste en trabajar desinteresadamente con amor, sin compulsión y sin mandamiento.... Aunque Dios haya dado a los hombres los mandamientos del amor, éste debe practicarse libremente, pues incluso lo que se hace en cumplimiento de un mandamiento puede realizarse sin la voluntad más íntima y entonces también pierde su valor. Por eso, el llegar a ser feliz, el retorno a Dios, es un asunto propio de cada persona que no puede transmitir a otros y que nadie puede realizar en su nombre. Y ni siquiera el hecho por sí solo es decisivo, sino la voluntad más íntima.... que es verdaderamente evidente para Dios, pero que también recibe todo apoyo. Y entonces lo que les ocurra a los humanos en la vida es sólo la influencia de Dios o del mundo de la luz que vela por ustedes para que su voluntad tome la dirección correcta, para que se entreguen voluntariamente a Dios y consideren el retorno a Dios como su única meta. Pero una vez que se ha realizado este acto, una vez que los pensamientos más íntimos del ser humano se vuelven hacia Dios y se esfuerza por vivir en la tierra de acuerdo con la voluntad de Dios, entonces la vida terrenal tampoco habrá sido vivida en vano y ciertamente traerá la libertad al alma del ser humano. Puede librarse de su atormentador, puede quitarse los grilletes que lo mantuvieron cautivo durante tiempos interminables, ahora está en el camino de la ascensión y ya no necesita temer al adversario de Dios, que ya no tiene el control sobre él, porque Dios mismo ahora se apodera de él, Quien lo guía con seguridad hacia arriba, porque la voluntad del ser humano se volvió hacia Aquel de quien una vez se originó como espíritu primordial creado....

Amén

POVRATAK BOGU ZAHTIJEVA OZBILJNOST VOLJE....

Tko je sebi postavio za cilj, prevaliti svoj zemaljski put u Božjoj volji, on također može neprestano biti siguran u potporu od strane Boga, jer mu je Bog dopustio da se utjelovi jedino u tu svrhu, da se njegova volja suobliči (uskladi, učini istom) s Božanskom voljom. A budući da u ovom vremenu Kraja odlučuje jedino volja čovjeka, upravo ta volja je već prošla ispit, i Bog se sada može na svaki način pobrinuti za čovjeka, bez da tako na njega izvrši prisilu volje. Dok god je sam čovjek još uvijek neodlučan, ili još sasvim pripada protivniku, za volju čovjeka će se boriti od strane Boga i svjetlosnih bića, odnosno, on je jednako pod utjecajem od Njega, kao i od strane protivnika, tako da se on slobodno odlučuje.... No, kad je čovjek jednom slobodno odlučio podložiti se Božjoj volji, čim je on spreman voditi način života u Božanskom redu, onda je on i svjesno stupio u Njegovo područje, i onda mu Bog više ne dopušta pasti žrtvom Njegovog protivnika. Ali, njegova volja mora biti ozbiljna.... Nije dovoljno prividno ispunjavanje Božje volje, kao rezultat crkvenog odgajanja (obrazovanja), nije dovoljno ni vršenje djela Ljubavi koja su opet samo crkveni zahtjevi, i jednako će biti izvršena u poslušnosti naspram ovih zahtjeva.... Htjeti pripadati Bogu mora biti najunutarnjije stremljenje, potpuno svjesna predaja Njemu mora biti ostvarena u slobodnoj volji.... on je stoga morao svoju volju sam usmjeriti prema Onome, Kojeg je prepoznao kao Boga i Oca od vječnosti. A iz toga proizlazi da povratak Bogu nije neka masovna akcija, da ga je svatko pojedini morao započeti sam od sebe, i on stoga sam mora također napraviti sve što je za to potrebno: spoznati Boga i Njega priznati, te moliti za snagu da može savladati povratak k Njemu. Ali, on neće uzalud uputiti molitvu Bogu, jer On zna za njegovu volju, za njegovu ozbiljnost, a također i za njegovu slabost, On zna da njemu samome nije moguće, da on treba pomoć.... Ali, ona mu je sigurna. On je izgubio snagu sa trenutkom odvraćanja svoje volje od Boga, i on ju opet prima s okretanjem prema Njemu. I zato također, nikakav izvanjski oblik sam ne može biti dovoljan, same riječi ne mogu jamčiti ispravnu, Bogu-okrenutu volju, i ne može pripadnost nekoj vjeroispovijedi dokazati tu promjenu volje, nego djelo mora pružiti dokaz, a ono se sastoji u Ljubav-nom djelovanju u nesebičnosti, bez prisile i bez zapovijedi.... Bog je doduše dao čovjeku Zapovijedi Ljubavi, ipak, Ljubav mora biti provođena slobodno, jer također, ono što je učinjeno kao ispunjavanje neke zapovijedi, može biti ostvareno bez nutarnje volje, i onda gubi na vrijednosti. Zato je Spasenje, povratak Bogu, vlastiti posao svakog čovjeka, kojeg on ne može od sebe prebaciti na drugoga, i kojeg također nitko drugi ne može u zamjenu za njega učiniti. A ni samo djelo nije presudno, nego nutarnja volja.... koja je Bogu zaista vidljiva, koja međutim također doživljava svaku podršku. A što se sada vama ljudima događa u životu, sve je samo utjecaj Boga ili svjetlosnog svijeta, koji vas čuva (pazi na vas), tako da vaša volja uzme ispravan smjer, da se ona dobrovoljno preda Bogu, i on kao svoj jedini cilj vidi povratak Bogu. No, ako je jednom ovaj čin bio izvršen, čovjekove najdublje misli okrenute Bogu i on se trudi živjeti u skladu s Božjom voljom na Zemlji, onda ni zemaljski život nije bio proživljen uzalud, a to čovjekovoj duši sa sigurnošću donosi slobodu. Ona se može odvezati od njenog mučitelja, ona može skinuti okove koji su je beskrajna vremena držali zatočenom, ona se sada nalazi na putu u visinu, i više se ne treba bojati Božjeg protivnika, koji više nema nikakvu moć nad njom, jer nju sada dohvaća Sam Bog, Koji ju sigurno vodi uvis, jer se čovjekova volja okrenula Njemu, od Kojega je on jednom proizašao kao stvoreni izvorni duh.

AMEN