• Volver

"Muchos son los llamados, pocos los elegidos...."

Déjense contar entre mis discípulos a los que entreno para su última actividad en esta tierra. De nuevo elijo luchadores para Mí, elijo discípulos para Mí a los que pueda anunciar Mi Evangelio para que lo lleven al mundo. El tiempo del fin ha amanecido, el tiempo de la cosecha se acerca, y aún queda mucho trabajo por hacer que confío a mis discípulos, a los que me siguen y se dejan enseñar por mí por su propia voluntad. Estos discípulos de los últimos tiempos tienen la misma misión que Mis primeros discípulos, a los que Yo mismo elegí según su valor interior, es decir, a los que reconocí como dispuestos y capaces de amar y a los que, por lo tanto, también pude enviar Mi espíritu que siguió instruyéndolos cuando ya no vivía en esta tierra. Toda persona es capaz de amar, pero si está dispuesta a amar lo determina ella misma. La capacidad de amar es Mi regalo, la voluntad de amar es su mérito.... Y así muchos son llamados pero sólo unos pocos son elegidos.... Estas palabras Mías deben ser entendidas como las he explicado, que todas las personas son capaces si sólo quieren, pero que los dispuestos son también los elegidos a quienes derramo la gracia. No otra cosa significarán Mis palabras, y nunca que sólo concedo la gracia a unos pocos para que sean de los míos, mientras se la niego a los demás. Todos los hombres son llamados, pero no los que son siervos del diablo, pues como he dado a cada uno la capacidad de desarrollar el amor en su interior, cada uno puede también configurarse como receptáculo del espíritu, y así también es elegido, aunque esta configuración de su alma es obra del libre albedrío. Y si no utiliza su capacidad de amar, su alma nunca cambiará y nunca será adecuada como receptáculo del espíritu. Entonces pertenece ciertamente a los llamados pero no a los elegidos, entonces no es Mi voluntad sino sólo la suya la que es decisiva, entonces no es un discípulo Mío, no Me sigue y no es apto para trabajar al final de los tiempos. ¿Qué no podrían conseguir ustedes, los humanos, si utilizaran sus habilidades adecuadamente? Mis primeros discípulos estaban llenos del espíritu cuando salieron al mundo, todos desarrollaron su capacidad de amar, todos se dedicaron a Mí y siguieron Mi voluntad en todo, y Yo los elegí, les asigné su actividad, los envié al mundo para que informaran de lo que habían recibido en parte de Mí en la tierra y en parte de Mi espíritu. Y llevaron a cabo mi encargo y enseñaron.... transmitieron la verdad pura a la gente, ya que su naturaleza pura y amorosa impidió todo concepto erróneo y mala interpretación. Y mientras hablaban ellos mismos, mi enseñanza era pura y sin adulterar. Pero no permaneció así, ya que personas que vinieron después de ellos y en las que mi espíritu aún no podía surtir efecto, presumieron de tener la misma autoridad de enseñanza, y la enseñanza pura se desfiguró.... Los discípulos del final de los tiempos son elegidos de nuevo por Mí y correspondiendo a su voluntad de amar son portadores de la verdad pura. Ellos también deben transmitir la verdad no adulterada a la gente y, por lo tanto, deben ser iluminados por mi espíritu si quieren llevar a cabo su ministerio de enseñanza para la bendición de la gente. La voluntad de amar les hace discípulos idóneos, mientras que la capacidad de amar sola no garantiza todavía su idoneidad para el ministerio de la enseñanza. Para poder enseñar, primero deben hacer suyo un conocimiento; pero la transmisión de este conocimiento es el resultado de una vida de amor sin coacción. Todos están llamados, pero ¿quién se configura de tal manera que pueda elegirlo, que pueda derramar sobre él Mi espíritu, que garantiza la más pura verdad? Pero bendigo a Mis discípulos de los últimos días, porque sólo habito con ellos en espíritu, mientras que Mis primeros discípulos Me tenían constantemente cerca de ellos, Yo estaba constantemente presente para ellos y, en consecuencia, tenía que ser más fácil para ellos creer en Mí que para los discípulos de los últimos días, que tienen que despertar la fe en Mí dentro de sí mismos y dejarla crecer y que, por lo tanto, tienen mucha más dificultad para creer y aceptar cada Palabra como verdad. Sin embargo, estaré constantemente a su lado, aunque no físicamente; pero siempre permaneceré con ellos en espíritu hasta el final, porque Yo mismo los he elegido porque los he reconocido y he sabido de su voluntad de amar desde la eternidad....

Amén

„MNOGO JE POZVANIH, MALO IZABRANIH....“

Ubrojite se među Moje učenike, koje Ja obrazujem za njihovu posljednju aktivnost na ovoj Zemlji. Ja iznova izabirem ratnike, Ja izabirem Moje učenike, kojima Ja mogu objaviti Moje Evanđelje, da ga oni iznesu u svijet. Vrijeme Kraja je započelo, dolazi vrijeme žetve, i treba biti obavljeno još mnogo posla, kojeg Ja dodjeljujem (nalažem) Mojim učenicima, onima koji Me slijede i dopuštaju biti podučenima od Mene u slobodnoj volji. Ovi učenici vremena Kraja imaju istu Misiju kao i Moji prvi učenici, koje Sam Ja Sebi Sam izabrao, prema njihovoj unutarnjoj kvaliteti, odnosno, koje Sam Ja prepoznao voljnima i sposobnima, i kojima Sam Ja stoga mogao poslati Svoj Duh, koji ih je dalje podučavao, kada Ja više nisam hodao ovom Zemljom. Svaki čovjek je sposoban ljubiti, no da li je on voljan ljubiti, to odlučuje on sam. Sposobnost da ljubi je Moj dar, voljnost da ljubi je njegova zasluga.... I tako su mnogi pozvani, no samo malobrojni izabrani.... Ove Moje Riječi treba tako razumjeti, kako Sam ih Ja objasnio, da svi ljudi mogu, ako oni samo žele, ali da su voljni također i izabrani, koje Ja obasipam darovima. Moje Riječi ne trebaju značiti ništa drugo, a nikada to da Ja samo nekolicini dodjeljujem milost da pripadaju Mojima, dok drugima Ja nju uskraćujem. Svi ljudi su pozvani, ali ne i đavolje sluge, jer, budući Sam Ja svakome dao sposobnost da unaprijedi Ljubav u sebi, također se svatko može i oblikovati u posudu za primanje Duha, pa je dakle on onda također i izabran, no ovo oblikovanje njegove duše je djelo njegove slobodne volje. A, ako on ne koristi svoju sposobnost da ljubi, njegova se duša neće nikada promijeniti, i on neće nikada biti sposoban da bude posuda za primanje Duha. Onda on zasigurno pripada pozvanima, ali ne izabranima, onda nije odlučujuća Moja volja, nego jedino njegova, onda on nije Moj učenik, jer Me ne slijedi i na kraju vremena neće biti sposoban za rad. Što biste vi ljudi mogli ostvariti, ako biste ispravno koristili vaše sposobnosti.... Moji prvi učenici su bili puni Duha kada su izašli u svijet, oni su svi razvili njihovu sposobnost da ljube, svi su Mi bili predani, i u svemu su slijedili Moju volju, a Ja Sam ih izabrao, dodijelio Sam im njihovu aktivnost, poslao Sam ih u svijet, tako da su oni trebali dati nauk od onoga što su dijelom primili od Mene na Zemlji, a dijelom im je bilo preneseno od Mojega Duha. I oni su obavljali Moj zadatak i podučavali.... oni su nosili ljudima Čistu Istinu, jer je njihovo čisto biće, voljno ljubiti, sprječavalo svako pogrešno razumijevanje i obmanjujuće tumačenje. I dok god su oni sami govorili, Moje je učenje bilo čisto i neizobličeno. Ali, ono nije takvo ostalo, jer su ljudi koji su došli nakon njih, a u kojima Moj Duh još nije mogao djelovati, sebi prisvojili istu službu podučavanja, i čisto je učenje bilo izobličeno.... Učenici vremena Kraja su iznova izabrani od Mene, i srazmjerno njihovoj voljnosti da ljube, nositelji (su) Čiste Istine. Oni također moraju ljudima predati neizobličenu Istinu, i stoga trebaju biti prosvijetljeni Mojim Duhom, žele li oni obavljati njihovu učiteljsku službu na blagoslov ljudi. Voljnost da ljube čini ih prikladnim učenicima, dok im sposobnost da ljube još ne jamči podobnost (upotrebljivost) za službu podučavanja. Da bi mogli podučavati, oni najprije moraju nazvati vlastitim jedno znanje; prenošenje ovoga znanja je međutim posljedica života u Ljubavi, bez prisile. Svi vi ste pozvani, ali tko se oblikuje tako da ga Ja mogu izabrati, da Ja mogu na njega izliti Mojega Duha, koji jamči najčišću Istinu? Ali, Ja blagoslivljam Moje učenike vremena Kraja, jer s njima Ja prebivam jedino u Duhu, dok Sam Mojim prvim učenicima stalno bio u njihovoj blizini, dok Sam Ja njima stalno bio prisutan, i posljedično je njima moralo biti lakše vjerovati u Mene, nego učenicima vremena Kraja, koji u sebi moraju probuditi i povećavati vjeru u Mene, i kojima je zato daleko teže vjerovati i prihvatiti svaku Riječ kao Istinu. Ali, Ja ću uvijek stajati uz njih, iako ne fizički; ali u Duhu Ja stalno boravim s njima sve do Kraja, budući Sam ih Ja Osobno izabrao, jer Sam ih Ja prepoznao, i od vječnosti znam o njihovoj voljnosti da ljube.

AMEN