• Volver

Sueño de la muerte.... Levantándose de las tumbas en el día final....

Los muertos sólo descansan según el cuerpo, es decir, el cuerpo es relevado de toda actividad terrenal, y la materia terrenal cumple con el propósito que le asignó el Creador incluso durante su proceso de desintegración al conceder aún la residencia en esta a innumerables seres vivos hasta que se disipa completamente de nuevo como sustancia espiritual. El alma humana, sin embargo, ya no participa del estado de reposo del cuerpo; puede, en efecto, habitar en el más allá sin actividad, pero este estado no es un estado de reposo, sino un estado de impotente conciencia de su existencia, un estado de máxima debilidad e impotencia que es agonizante porque es sentido conscientemente por el alma. Por eso, no es posible hablar de un estado de reposo para los muertos y menos aún para las almas que han alcanzado un grado de perfección tal que pueden entrar en las esferas de luz. Porque estas almas están constantemente activas y son dichosas en su actividad. Y por lo tanto es erróneo hablar del sueño de los muertos hasta su despertar en el día final..... En ese día ciertamente tendrá lugar una resurrección de los muertos.... Los espiritualmente muertos de la tierra despertarán de su sueño cuando reconozcan a Dios en su grandeza y poder y cuando tengan que responder ante su justicia. Pero este despertar será terrible. Y así, también, muchos que descansan en las tumbas, física y espiritualmente, que ya habitan en las esferas del más allá, serán llamados a rendir cuentas porque prefieren el descanso de la muerte a la actividad vivificante..... En el día del juicio esas almas también serán condenadas a un nuevo destierro en la materia, para que ahora puedan saborear el estado de reposo que les parecía deseable y del que, sin embargo, podían haber escapado. Porque si un alma retrocede en el más allá se esforzará hacia la materia misma y su voluntad se cumplirá.... por lo que el levantamiento de las tumbas en el último día ha de ser entendido.... El cuerpo de carne ha encontrado ciertamente su descanso en la medida en que ya no necesita servir al alma, pero sus sustancias espirituales también deben seguir cumpliendo su finalidad según el destino divino. Pero hay que compadecer a las almas si no pueden entrar en el estado de vida después de la muerte del cuerpo, y la resurrección en el último día a la vida eterna o a la condenación eterna sólo debe entenderse de tal manera que la realización, el despertar del sueño espiritual mas profundo, les vendrá de repente a los que viven en la tierra, pero los malos para el juicio; porque las personas buenas que se vuelven hacia Dios y cumplen la voluntad de Dios conocen el estado de vida después de la muerte corporal y no temen ésta, y también entran en la vida eterna. Pero también muchas almas que hace tiempo partieron de la tierra tendrán que seguir el curso renovado del desarrollo en la nueva tierra a través de sus creaciones: aquellas que tuvieron tiempo en abundancia en el reino espiritual para cambiar su voluntad y volverse activas, pero que permanecieron en su estado impotente y prefirieron la tranquilidad de la muerte y, por lo tanto, se volvieron cada vez más impotentes, de modo que lo espiritual mismo se endureció y está maduro para el destierro renovado en las creaciones terrestres. (Nota del traductor: volverse activas en amor y acciones de amor, según voluntad divina. Fin de la nota). Estos se levantan de sus tumbas, por así decirlo, ya que se les vuelve a ofrecer una nueva oportunidad de salir a la luz del día, aunque sea después de un periodo de tiempo inconcebiblemente largo. Todo lo que esté muerto en espíritu despertará en el día final, pero no para vivir, sino para ser juzgado.... Bienaventurados los que no descansan en este sueño de la muerte, bienaventurados los que están constantemente activos (\*) en la tierra o en el reino espiritual y cuya actividad no consiste en el trabajo terrenal sino que sirve a su desarrollo espiritual.... Bienaventurados los que viven en el espíritu, que no se entregan al sueño perezoso, que no buscan el descanso, porque vivirán en la dicha y no tendrán que temer el día de la resurrección....

Amén

SAN SMRTI.... USKRSAVANJE IZ GROBOVA NA SUDNJI DAN....

Mrtvi počivaju samo po tijelu, odnosno, tijelo je lišeno svake zemaljske aktivnosti, i zemaljski-materijal je ispunio svoju, njemu od Stvoritelja dodijeljenu sudbinu, pružajući boravište još nebrojenim živim bićima u svom procesu razlaganja, sve dok se opet potpuno ne otopi (ispari) kao duhovna supstanca. Ali, duša čovjeka više nema nikakvog udjela u stanju počinka tijela; ona doduše u onostranom može prebivati bez aktivnosti, no ovo stanje nije stanje mirovanja, nego stanje nemoćne svjesnosti svoga postojanja, stanje najveće nemoći koje je mučno, jer ga duša svjesno osjeća. Zato se ne može ni govoriti o počinku mrtvih, a još daleko manje kod duša koje su postigle stupanj savršenstva, (takav) da one nalaze pristup u svjetlosne sfere. Jer, ove duše su neprestano aktivne i blažene u svojoj aktivnosti. I zato je pogrešno govoriti o snu mrtvih do njihovog buđenja na Sudnji Dan.... Doista će se dogoditi uskrsavanje mrtvih na taj Dan.... duhovno-mrtvi na Zemlji probudit će se iz svog sna, kada će prepoznati Boga u Njegovoj veličini i moći, i kada će oni morati odgovarati pred Njegovom Pravdom. Ali ovo buđenje će biti zastrašujuće. Tako će i mnogi koji počivaju u grobovima, tjelesno i duhovno, koji već prebivaju u onostranim sferama, biti pozvani na odgovornost, jer daju prednost mirovanju smrti pred aktivnošću koja svjedoči život.... Te će duše također na Dan Suda biti osuđene na obnovljeno progonstvo u materiju, tako da one sada mogu iskusiti stanje mirovanja koje im je izgledalo poželjno, a kojemu su ipak mogle umaći. Jer, ako se duša u onostranom razvija retrogradno, ona sama teži materiji, i njenoj volji će biti udovoljeno.... tako treba biti shvaćeno buđenje iz grobova na Sudnji Dan.... Tijelo od mesa je doista pronašlo svoj počinak, utoliko što ono više ne treba služiti duši, no njegove duhovne supstance moraju i dalje ispunjavati svoju svrhu, prema Božanskom određenju. Duše međutim treba žaliti ako one nakon smrti tijela nisu mogle ući u stanje života, i uskrsavanje na Sudnji Dan u vječni život ili u vječno prokletstvo, treba shvatiti samo tako da će oni živi na Zemlji iznenada doći do spoznaje, buđenja iz najdubljeg duhovnog sna, no zlima na Sud; jer dobri, Bogu-okrenuti ljudi i koji ispunjaju Božju volju, znaju o stanju života nakon tjelesne smrti, i potonje se ne boje, te oni i ulaze u vječni život. No, mnoge će duše morati proći obnovljeni tijek razvoja na Novoj Zemlji kroz njene tvorevine, (duše) koje su već dugo bile odvojene od ove Zemlje, imale izobilno vremena u duhovnom kraljevstvu da promijene svoju volju i postanu aktivne, koje su međutim ustrajale u njihovom nemoćnom stanju, i preferirale mirovanje smrti, i otuda postajale sve nemoćnije, tako da je samo duhovno otvrdnulo, i zrelo je za obnovljeno progonstvo u zemaljske tvorevine. Oni ustaju, kao iz svojih grobova, jer im je opet ponuđena nova mogućnost da izađu na svjetlo dana, čak i ako nakon nezamislivo dugog vremenskog perioda. Sve što je mrtvo u duhu, probudit će se na Sudnji Dan, ali ne u život, nego na Sud.... Blaženi oni (blago onima) koji ne miruju u ovom snu smrti, blaženi oni koji su neprestano aktivni na Zemlji ili u duhovnom kraljevstvu, i čija aktivnost se ne sastoji u zemaljskom trudu, nego služi njihovom duhovnom razvoju.... blaženi živi u duhu, koji se ne predaju inertnom snu, koji ne traže mirovanje, jer će oni živjeti u blaženstvu, i ne trebaju se bojati dana uskrsavanja....

AMEN