• Back

Other translations:

First created being.... Light bearer.... Apostasy from God....

Your human intellect is only able to understand profound truth to a certain degree, because pure spirituality is only spiritually explainable. This explanation will be accepted by the spirit within you and indeed also passed on via the soul to the intellect, but the intellect is still too earthly minded and therefore cannot delve so deeply into spiritual knowledge to understand everything. Nevertheless, My spirit expresses itself through the spiritual spark within you, and anyone who has love will also understand the meaning of what I say to him:

My creative will was immense, My strength inexhaustible, and I found My bliss in the implementation of My thoughts and plans. And this bliss wanted to express itself, My love wanted to give itself, I wanted another being beside Me to also enjoy what made Me indescribably happy. I experienced My solitude as a lack which I could change any time if I wanted to.... And I wanted to re-discover Myself in a being that should be closely united with Me, which I wanted to shape as a mirror of Myself, as My own image, to be able to bestow it with unlimited bliss and thereby increase My bliss too. I wanted to create such a being and this will sufficed, because My will was strength and always proceeded with love and wisdom. The entity I externalised from within Myself was indeed My image yet it could not see Me, had it been able to see Me it would have ceased to exist due to its beatitude, since no being could endure to behold Me. For every being, even the most perfect image of Myself, is always just a product of My strength of love, whereas I Am the strength of love Myself and enlighten everything with incomparable intensity but, as a result, I could not be endured by the being I had externalised. Yet by creating this being I had a vessel into which the strength of My love could flow continually, and thus it also received My creative will, My strength, My wisdom and My love beyond measure with this constant influx of strength from Me. As a result, it was now able to experience the same bliss, it was able to use its strength in accordance with its own will, it could be creatively active for its own pleasure and thus constantly increase My bliss, because it was My strength which enabled the being to do so and I took pleasure in its happiness....

And now countless other beings of the same nature emerged from this being.... They all were children of My love in radiating light, in utmost perfection, because from the image I created of Myself and My infinite love could only ever emerge utmost perfection, because we shared the same will. Both our love found itself again in the created beings, because nothing imperfect existed as long as My will and My love worked through this first created being. It was an enlightened world of spirits, there were a great number of originally created spirits.... The strength from Me flowed unrestricted to the being which I had chosen for Myself as the bearer of light and strength.... And the entity itself was more than blissfully happy.... Yet I wanted to increase this bliss even more; I did not want it to be tied to My will but it should be active of its own will which.... if the being was perfect and remained so.... was My will. For the being, having been created by Me, was incapable of having any other will. But I wanted it to be able to act independently.... because the only characteristic of a divine being is that love is so powerful within itself that it is the decisive factor for the same direction of will as mine. I wanted to receive this love from My first created being which, however, was intended to result in its ultimate perfection at the same time, so that it was no longer active as a created being in accordance with My will but should enjoy unlimited bliss by merging with My will for love of Me....

But in order to pass this test of love and will it had to have complete freedom of will. It did not see Me but it recognised Me because it was enlightened.... However, it saw the countless beings created by its will, and it felt itself as their creator in spite of knowing that it had received its strength from Me.... And the entity was envious of My strength.... Although it was visible to the beings it had created, it was nevertheless conscious of its origin from Me, but it claimed the right to rule these beings for itself by presenting itself to them as the source of strength, as the only power able to create.... It more than less denied to love Me in order to rule.... You humans cannot understand the process by which a self-aware being could transgress into completely wrong reasoning but this is explained by free will which, in order to become active, must also be able but does not have to make a negative choice.

The bearer of light and strength saw on the one side the evidence of strength conveyed through him, yet he did not see the source of strength itself. Thus he declared himself ruler over his created spirits and also tried to portray Me as non-existent to them. He tried to transfer his now opposing will on to them.... And now the moment of decision, of proving their perfection, also came for the beings who had been created by the bearer of light with the use of My strength.... My strength was inherent in all these beings, they were fully enlightened and aglow with love for Me, Whom they could not see but nevertheless recognise. But they also loved their creator, because the strength that had created them was love which had emanated from the first created being and enabled it to create. This love now had to make a choice, and it divided itself....

Terrible confusion occurred amongst the spirits who felt urged to make a decision. But.... since My strength of love was effectively light.... it was understandable that the urge towards the primary source of strength was stronger in many beings, that their love diminished for the one who separated from Me and pushed towards Me with increased force.... For the light within them was the realisation that I was Eternal Love. Every being had this knowledge indeed, but it also had free will which did not depend on knowledge, or it would not have been free. And the spiritual world divided itself.... The externalised being had its followers just as I had Mine, even though I was not visible. But the effect of My strength was so powerful that many beings turned away from the one who wanted to oppose Me.... Their will remained in the right direction, whereas the bearer of light and his followers directed their will wrongly, thus they volitionally separated from Me and this caused their fall into the abyss....

Thus the light bearer, the fully illuminated being externalised by Me, became My adversary, whereas everything that had emerged from him, that was created by both our love, partly turned towards Me and partly towards him, depending on the glow of love by which it was permeated. As soon as the bearer of light separated from Me the beings experienced an undefined desire for a definite pole. Free will began to unfold itself.... neither I nor My adversary influenced them forcefully, they were merely exposed to both our emanation of strength which wanted to gain every being for itself. The flow of My strength was pure love and affected the beings so intensely that they recognised Me without seeing Me, but they could also recognise the first created beings' change of will. However, because they could see this entity many followed it, i.e. they subordinated themselves to its will and thus distanced themselves from Me. Yet other originally created beings felt themselves as My children and voluntarily remained loyal to Me, only they were far less in number. These were the first created beings who arose from My light bearer's most blissful creative will and My immense influx of strength of love. And this strength of love was inherent in these beings too and persistently pushed them towards Me, for they recognised their creator's present will as wrong and therefore turned away from him. The other beings could have come to this realisation too yet they blindly followed the one they could see, and their will was respected and in no way influenced by Me, because this decision of will had to take place in order to shape the created beings to independent perfection. The being which left Me drew a large number of followers into the abyss, for to distance oneself from Me means to strive towards the abyss, to aim towards a completely opposite state, which thus signifies darkness and weakness, loss of knowledge and strength. Whereas My children blissfully remained in the most radiant light and immense strength, in beatitude.

After the fall of Lucifer, the light bearer, his strength was defeated.... He could no longer actively create and shape although I did not withdraw the strength from him because he was My living creation. His power and strength rested in his followers, whom he now dominated as prince of darkness. But they are also the products of My love which I will not leave to My adversary forever. As long as these beings still share his will they belong to him; but as soon as I succeed in turning their will towards Me he has lost them, and thus his strength diminishes at the same rate as I release his prisoners from his control which, however, always presupposes the being's free will.

And this is the purpose of My eternal plan of Salvation, which is eagerly and most lovingly supported by all inhabitants of the kingdom of light, by My angels and archangels, for they all are My helpers who endeavour to bring bliss again to their fallen brothers, who once voluntarily threw it away.... And this work of liberation will succeed, even if it takes an infinitely long time before the last once-fallen spirit returns to Me, until even the first created being that came forth from My love draws closer to Me again in its longing for My love.... until this too repentantly returns to the Father's house, which it once left voluntarily....

Amen

Translator

Het eerstgeschapen wezen - Drager van het licht - Afval van God

Uw menselijk verstand kan alleen tot een bepaalde graad deze diepe waarheid begrijpen, want het zuiver geestelijke kan alleen maar geestelijk verklaard worden. Deze verklaring wordt door de geest in u aangenomen en ook wel door de ziel tot het verstand geleid, maar uw verstand is aards nog te zeer belast en kan bijgevolg niet zo diep in de geestelijke kennis binnendringen dat hem alles duidelijk is. Desondanks werkt mijn geest door de geestvonk in u, en wie in de liefde leeft, begrijpt ook de bedoeling van wat Ik hem openbaar.

Mijn wil om vorm te geven was overgroot en mijn kracht was onuitputtelijk, en Ik vond mijn vreugde in het verwerkelijken van mijn gedachten en plannen. En deze gelukzaligheid wilde zich weggeven en mijn liefde wilde zich uitstorten. Ik wilde dat buiten Mij nog een wezen zich verheugen zou over wat Mij zo onuitsprekelijk gelukkig maakte. Ik voelde mijn alleen zijn als een tekort dat Ik te allen tijde kon opheffen als Ik dat wilde. En Ik wilde Mij zelf terugvinden in een wezen dat met Mij ten nauwste verbonden zou zijn en dat Ik als een spiegelbeeld van Mij zelf, als mijn evenbeeld wilde vormen om dit wezen onbegrensde gelukzaligheden te bereiden en zo ook mijn zaligheid weer te verhogen. Ik wilde zo'n wezen scheppen en deze wil was voldoende, want mijn wil was kracht en werkte steeds in liefde en wijsheid.

Het uit Mij voortgekomen wezen was weliswaar mijn evenbeeld maar kon Mij niet zien, want als dit mogelijk geweest was, zou het vergaan zijn van zaligheid, omdat geen wezen mijn aanblik zou kunnen verdragen. Want ieder wezen, ook het volmaaktste beeld van Mij zelf, is alleen maar voortgebracht door de kracht van mijn liefde, terwijl Ik de kracht van de liefde zelf ben en in onvergelijkelijke sterkte alles in glans overtref. Daarom was Ik voor het door Mij geschapen wezen ook niet te aanschouwen, maar Ik had voor Mij in dat wezen een opnamevat geschapen waarin de kracht van mijn liefde onafgebroken kon binnenstromen. Een wezen dat dus ook mijn wil tot vormen, mijn macht, mijn wijsheid en mijn liefde in overmaat van Mij ontving door het gestadige binnenstromen van de kracht uit Mij. Het kon dus nu dezelfde zaligheid ondervinden, het kon zijn kracht weggeven naar zijn wil, het kon scheppend werkzaam zijn tot zijn eigen vreugde en zijn zaligheid gestadig verhogen omdat mijn kracht dat wezen daartoe in staat stelde. En Ik genoot van zijn geluk.

En nu kwamen uit dat wezen talloze gelijke wezens voort. Zij waren allen kinderen van mijn liefde en stonden in stralend licht en hoogste volmaaktheid. Want vanuit het door Mij geschapen evenbeeld van Mij zelf en door mijn oneindige liefde kon altijd alleen maar het volmaakte voortkomen, omdat ons beider wil gelijk was en ons beider liefde in deze geschapen wezens voorkwam en er bijgevolg ook niets onvolmaakts bestond zolang mijn liefde en mijn wil aan het werk waren door dat eerstgeschapen wezen. Het was een vreugdevolle geestenwereld van oergeschapen geesten in grote getale. De kracht uit Mij stroomde onbeperkt naar het wezen dat Ik Mij had uitverkoren om drager te zijn van licht en kracht.

Het wezen zelf was meer dan gelukkig, maar Ik wilde ook deze gelukzaligheid nog verhogen. Ik wilde dat het niet aan mijn wil gebonden was, maar dat het uit eigen wil werkzaam zou zijn, die, als dat wezen volmaakt zou blijven, ook mijn wil was. Want dat wezen was, toen het door Mij geschapen was, tot geen ander willen in staat. Ik wilde echter dat het vrij als heer en meester kon handelen daar dit pas het kenmerk is van een goddelijk wezen, en dat de liefde in hem zo machtig is dat zij beslissend is voor een met Mij gelijkgerichte wil. Deze liefde wilde Ik van mijn eerstgeschapen wezen ontvangen, die het wezen dan ook tegelijkertijd de hoogste volmaaktheid zou brengen. Daardoor zou het niet meer als een geschapen wezen naar mijn wil werken, maar als uit liefde in mijn wil binnengegaan, onbegrensde zaligheden genieten.

Om echter deze wils- en liefdesproef af te kunnen leggen moest het zich in volledige vrijheid van wil bewegen. Het wezen zag Mij niet maar kende Mij, want het stond in het "licht der waarheid". Het zag echter ook de talloze wezens die zijn wil had laten ontstaan en voelde zich zelf als hun verwekker, ofschoon het wist dat het de kracht van Mij ontvangen had.

Maar dit wezen benijdde Mij om die kracht. Als zelf zichtbaar voor de door hem geschapen wezens was het zich toch bewust van Mij te zijn uitgegaan. Maar het eiste het recht tot heersen over deze wezens voor zichzelf op door zich zelf aan hen te presenteren als krachtbron, als de enige macht die scheppen kon. Het zegde als het ware de liefde voor Mij op om te kunnen heersen. Het is voor u mensen onbegrijpelijk dat een zichzelf kennend wezen in zo'n verkeerd denken verdwalen kon. De verklaring hiervoor is de vrije wil, die, om werkzaam te kunnen worden, ook negatief moest kunnen kiezen, echter niet kiezen moest. De licht- en krachtdrager zag enerzijds de bewijzen van de hem doorstroomde kracht, doch de krachtbron zelf zag hij niet.

Zo verhief hij zichzelf tot heerser over zijn geschapen geesten en probeerde ook hun het idee te geven dat Ik niet bestond. Hij probeerde nu zijn van Mij afgekeerde wil op hen over te dragen.

En nu kwam ook voor de door de lichtdrager met behulp van mijn kracht geschapen wezens het moment van beslissing: het aantonen van hun volmaaktheid. Mijn kracht was in al die wezens aanwezig, zij waren vol van licht en straalden van liefde tot Mij die zij weliswaar niet konden zien, maar toch herkenden. Maar zij waren ook hun verwekker in liefde toegedaan omdat de hen verwekkende kracht liefde was die door het eerstgeschapen wezen stroomde en het tot scheppen in staat had gesteld. Deze liefde moest nu beslissen en viel uiteen.

Er ontstond een heilloze verwarring onder het geestelijke dat zich gedwongen voelde een beslissing te nemen. Maar omdat de kracht van mijn liefde als licht werkt, was het ook weer begrijpelijk dat de drang tot de Oerbron van die kracht bij vele wezens sterker was, dat de liefde tot hem die zich van Mij afscheidde sterk afnam en zich daarom met grote kracht op Mij richtte. Want het licht in hen gaf het inzicht dat Ik de Liefde was van eeuwigheid. Ieder wezen had wel dat besef, maar ook de vrije wil die niet door dit inzicht gebonden was, anders zou hij onvrij geweest zijn. En de geestelijke wereld splitste zich. Het wezen dat uit Mij voortkwam had zijn aanhang, evenals Ik zelf, ofschoon Ik niet zichtbaar was. De kracht uit Mij werkte echter zo sterk, dat vele wezens zich afwendden van hem die zich tegen Mij wilde verzetten. Hun wil bleef op het juiste gericht terwijl de lichtdrager en zijn aanhang hun wil de verkeerde richting gaven, zich aldus met hun wil van Mij los maakten en dit betekende de val in de diepte.

Zodoende werd de lichtdrager - het uit Mij voortgekomen wezen - mijn tegenstander, terwijl dat wat uit hem voortgekomen was, geschapen door ons beider wil om lief te hebben, zich deels naar Mij en deels naar hem toekeerde, al naar gelang de gloed van liefde waarvan het vervuld was. Want op het moment dat de lichtdrager zich van Mij afwendde, ontstond er in de wezens een onbestemd verlangen naar een vaste pool. De vrije wil begon zich te ontwikkelen. Ze werden noch door Mij, noch door mijn tegenstander dwangmatig beïnvloed, maar alleen bestraald door ons beider kracht die ieder wezen voor zich wilde winnen.

De stroom van mijn kracht was alleen liefde en raakte deze wezens zodanig dat zij Mij herkenden zonder Mij te zien. Zij konden echter ook de verandering van de wil van mijn eerstgeschapen wezen herkennen. Maar daar zij dit wezen konden zien volgden velen hem na, wat zeggen wil, zij onderwierpen zich aan zijn wil en keerden Mij zodoende de rug toe.

Doch evenzo voelden ook vele oergeschapen wezens zich als mijn kinderen, en dezen bleven Mij trouw uit vrije wil, alleen was hun aantal veel geringer. Dit waren de eerstgeschapen wezens, de meest zalige uitingen van de wil van mijn lichtdrager om vorm te geven en die de hem onmetelijk toestromende kracht van mijn liefde liet ontstaan. En deze kracht van liefde was ook deze wezens eigen en dreef hen onophoudelijk tot Mij. Want zij beseften dat de tegenwoordige wil van hun verwekker verkeerd was en zij keerden zich daarom van hem af. Dit inzicht zou ook voor de andere wezens mogelijk geweest zijn, maar zij volgden blindelings degene die zij konden aanschouwen. En hun wil werd gerespecteerd en op geen enkele manier door Mij beïnvloed, want de wilsbeslissing moest plaatsvinden om het geschapene tot zelfstandige volmaaktheid te voeren.

Het wezen dat Mij verliet trok zijn grote aanhang met zich mee in de diepte. Want zich van Mij te verwijderen betekent aan te sturen op de diepte, een totaal tegenovergestelde toestand tegemoet te gaan, wat dus betekent duisternis, krachteloosheid en gemis aan inzicht. Daarentegen verbleven mijn kinderen in het stralendste licht en in onmetelijke kracht en zaligheid.

Na deze val van Lucifer, de lichtdrager, was zijn kracht gebroken. Hij kon niet langer scheppend en vormend bezig zijn, hoewel Ik hem niet alle kracht ontnam omdat hij mijn schepsel was. Zijn macht en kracht was zijn aanhang, waarover hij nu heerst als "vorst der duisternis". Maar toch zijn zij die hem volgden ook producten van mijn liefde die Ik niet voor eeuwig aan mijn tegenstander overlaat. Zolang deze wezens nog zijn wil in zich dragen behoren zij hem toe. Doch zodra het Mij gelukt is hun wil op Mij te richten, heeft hij hen verloren. Zijn kracht neemt dus in gelijke mate af als Ik het van hem afhankelijke verlos uit zijn macht, wat echter steeds de vrije wil van de geschapen wezens vooropstelt.

En dit is het doel van mijn heilsplan van eeuwigheid dat door alle bewoners van het lichtrijk, door mijn engelen en aartsengelen, vol ijver en vol liefde ondersteund wordt. Want zij zijn allen mijn medewerkers die moeite doen om hun gevallen broeders en zusters de zaligheid terug te geven die zij eens verspeelden. En dit bevrijdingswerk zal slagen, ofschoon het eeuwig lange tijden vereist tot het laatste, eens gevallene tot Mij terugkeert. Tot ook mijn uit mijn liefde voortgekomen eerste wezen Mij weer nader komt in het verlangen naar mijn liefde, tot ook dit berouwvol terugkeert in het vaderhuis dat hij eens vrijwillig heeft verlaten.

Amen

Translator