• Zurück

Gottes ständige Sorge um den Menschen....

Wie oft trete Ich euch Menschen nahe, wie oft spreche Ich euch an, wie oft reiße Ich euch von einer Gefahr zurück und biete euch Meine Führung an auf eurem Lebenswege.... Selten aber erkennet ihr Mich. Meine offensichtliche Führung sehet ihr als Zufall an, und Meine Ansprache verklingt an euren Ohren, Mich Selbst vermögt ihr nicht zu erkennen, weil eure Augen an Mir vorüber nach der Welt gerichtet sind.... Meine Sorge aber verfolgt euch. Und ob ihr mitten im Weltgetriebe euch befindet, Ich weiche dennoch nicht von eurer Seite, immer nur des Momentes harrend, da ihr auf Mich aufmerksam werdet, daß ihr freiwillig euch unter Meinen Schutz stellet.... daß ihr inmitten der Weltlust doch eure Not empfindet und euch nun umsehet nach Dem, Der euch verfolgt und Der euch helfen kann. Ich lasse nicht ab, Mich den Menschen zu offenbaren.... Selbst wenn der Erfolg nur sehr klein ist, wenn er kaum zu spüren ist.... den geringsten Willen zur Annäherung an Mich beachte Ich, und dann werde Ich nimmermehr von seiner Seite weichen.... Meine Liebe veranlaßt Mich, euch nicht aufzugeben, selbst wenn ihr in größter Gleichgültigkeit durch das Erdenleben gehet und eine Bindung mit Mir nicht suchet. Doch Ich zwinge nicht euren Willen, Mich anzuhören, und darum sind Meine Worte nur leise und unaufdringlich, so daß ihr sie leicht überhören könnet, wenn ihr Meiner nicht achtet. Sie tönen nicht so laut, wie die Stimme der Welt ertönt, die deshalb eure volle Aufmerksamkeit findet. Und weil euer Wille selbst sich zu Mir wenden soll, darum trete Ich niemals auffällig hervor, aber Ich lasse es auch nicht an kleinen Berührungen fehlen, Ich dränge euch sanft auf Wege, da ihr einsam und schwach euch nach Hilfe umsehet, um dann hervortreten zu können und euch Meine Hilfe anzubieten.... Keinen von euch Menschen lasse Ich aus, solange er Mich noch nicht gefunden und erkannt hat, und weil nicht mehr viel Zeit bleibt bis zum Ende, müssen die Menschen auch kürzere Wegstrecken zurücklegen, und diese sind viel beschwerlicher und mühsamer zu gehen, weil Ich will, daß sie Meine Führerschaft benötigen und erbitten. Die Schicksalsschläge werden sich häufen, es werden die Menschen noch durch viel Not und Elend gehen müssen, weil sie weiter denn je von Mir entfernt sind, selbst wenn Ich sie verfolge auf Schritt und Tritt.... Bis zu ihrem Lebensende gebe Ich sie nicht auf, und Meine Anstöße werden stets heftiger sein, um sie aus ihrer Gleichgültigkeit aufzuschrecken, doch wie sie darauf reagieren, das bestimme Ich nicht, entscheidet aber ihr Schicksal dereinst im geistigen Reich.... Denn ihr Wille ist und bleibt frei, und selbst Meine übergroße Liebe bestimmet nicht einen Willen, der sich für den Tod entscheidet, wo er sich doch ein ewiges Leben erwerben konnte....

Amen

GOD's voortdurende zorg over de mensen

Hoe vaak kom IK niet dicht bij u, mensen, hoe vaak spreek IK u niet aan, hoe vaak trek IK u niet van een gevaar terug en bied u Mijn leiding aan op uw levensweg. Maar zelden herkent u MIJ. Mijn duidelijke leiding ziet u als toeval aan en Mijn aanspreken gaat aan uw oren voorbij, u bent niet in staat MIJ Zelf te herkennen, omdat uw ogen langs MIJ heen op de wereld zijn gericht. Maar Mijn zorg volgt u. En of u zich midden tussen het aards gewoel bevindt, IK wijk toch niet van uw zijde, steeds maar wachtend op het moment waarop u opmerkzaam wordt op MIJ, dat u zich vrijwillig onder Mijn bescherming zal stellen, dat u temidden van het werelds vermaak, toch uw nood voelt en dan uitkijkt naar MIJ, DIE u volgt en DIE u kan helpen. IK houd niet op MIJ aan de mensen te openbaren. Zelfs wanneer het resultaat slechts heel pover is, wanneer het nauwelijks is te bespeuren, schenk IK aandacht aan de geringste wil om dichter bij MIJ te komen en dan zal IK nooit meer van zijn zijde wijken.

Mijn Liefde brengt MIJ ertoe u niet op te geven, zelfs wanneer u in de grootste onverschilligheid door het aardse leven gaat en een band met MIJ niet zoekt. Maar IK dwing uw wil niet MIJ aan te horen en daarom zijn Mijn Woorden maar zacht en dringen zich niet op, zodat u ze makkelijk niet zou kunnen horen, wanneer u geen acht slaat op MIJ. Ze klinken niet zo luid als de stem van de wereld weerklinkt, die daarom uw gehele opmerkzaamheid krijgt. En omdat uw wil zelf zich naar MIJ toe moet keren, kom IK nooit opvallend op de voorgrond, maar IK laat het ook niet aan contacten ontbreken, IK dring u zacht op wegen waar u eenzaam en zwak naar hulp omziet om dan te voorschijn te kunnen komen en u Mijn hulp aan te bieden.

Geen van u, mensen laat IK gaan, zolang hij MIJ nog niet heeft gevonden en herkend, en omdat er niet veel tijd meer overblijft vóór het einde, moeten de mensen ook kortere weggedeelten afleggen en deze zijn veel zwaarder en moeizamer te gaan, omdat IK wil dat ze Mijn leiding nodig hebben en er om vragen. De slagen van het noodlot zullen toenemen, de mensen zullen nog door veel nood en ellende heen moeten gaan, omdat ze, verder dan ooit, van MIJ zijn verwijderd, zelfs wanneer IK hen overal op de voet volg. Tot aan het einde van hun leven geef IK hen niet op en Mijn aansporingen om hen uit hun onverschilligheid op te schrikken, zullen steeds heftiger zijn, maar hoe zij daarop reageren, bepaal IK niet, maar eens is hun lot doorslaggevend in het geestelijke rijk. Want hun wil is en blijft vrij en zelfs Mijn overgrote Liefde bepaalt niet een wil die beslist voor de dood, terwijl hij toch een eeuwig leven voor zichzelf kon verwerven.

Amen